Tο μυστικό της Ζηνοβίας (Κεφάλαιο 22)

Το μυθιστόρημα  είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κανένας από τους χαρακτήρες που περιγράφονται δεν είναι πραγματικός.

Ο Λέλλος Δημητριάδης και  ο Μουσταφά Ακιντζή είναι υπαρκτά πρόσωπα και οι ρόλοι που τους αποδίδονται στο κεφάλαιο, είναι οι πραγματικοί τους ρόλοι. Η συνέντευξη που ακολουθεί είναι πραγματική συνέντευξη με τον κύριο Ακιντζή και οι απαντήσεις δόθηκαν από τον ίδιο, χωρίς να διαφοροποιηθούν τα λόγια του.

Κύπρος –  Καλοκαίρι 2021

-Κύριε Akinci είμαι Αυστραλή δημοσιογράφος, με κυπριακή καταγωγή. Ήρθα στην Κύπρο για να βρω τις ρίζες μου. Ως δημοσιογράφος, όμως, ενδιαφέρομαι για το κυπριακό πολιτικό πρόβλημα. Έχω μιλήσει με πολύ κόσμο και έχω ακούσει πολλά από αυτά που έχουν συμβεί όλα αυτά τα χρόνια. Από όλα αυτά εντυπωσιάστηκα από τον τρόπο που εσείς και ο κ. Λέλλος Δημητριάδης, είχατε δράσει μετά το 1974. Η υγεία του κ. Λέλλου Δημητριάδης δεν του επιτρέπει να δίνει συνεντεύξεις, οπότε είστε ο μόνος που μπορεί να μου πει τι είχε συμβεί και το κίνητρο που είχατε.  Υπήρξατε δήμαρχος του τουρκοκυπριακού τμήματος της Λευκωσίας και ο κ. Λέλλος Δημητριάδης του ελληνοκυπριακού τμήματος. Γνωρίζατε τον κ. Δημητριάδη, πριν από τα γεγονότα του 1974;

Σας ευχαριστούμε για το ενδιαφέρον σας για το Ενιαίο Ρυθμιστικό Σχέδιο Λευκωσίας και τη συνεργασία μας με τον κ. Δημητριάδη. Όπως λέτε, ήμασταν οι αντίστοιχοι δήμαρχοι της Λευκωσίας. Ο Λέλλος ήταν δήμαρχος από το 1971 και εγώ δήμαρχος το 1976. Δεν γνωριζόμασταν πριν από το 1974.

-Πώς αποφασίσατε να συνεργαστείτε με τον κ. Δημητριάδη, για αυτόν τον σκοπό; Υπήρξε αιματηρός διαχωρισμός της Λευκωσίας και ενεργήσατε, πολύ σύντομα μετά, για τη μελλοντική ενοποίηση της Λευκωσίας. Αυτό ήταν πολύ γενναίο και από τους δύο. Ποιος έκανε το πρώτο βήμα;

Η ειλικρινής απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι αρχικά, η αμοιβαία ανάγκη απαιτούσε αυτή τη συνεργασία. Το αποχετευτικό έργο της Λευκωσίας βρισκόταν σε εξέλιξη μόνο από την ελληνοκυπριακή πλευρά πριν από τα γεγονότα του 1974, αλλά όταν ξέσπασε ο πόλεμος, οι εργασίες σταμάτησαν τον Ιούλιο του ίδιου έτους. Η κατασκευή της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων που βρίσκεται στα ανατολικά της πόλης κοντά στη Μια Μηλιά / Haspolat έμεινε ημιτελής και ορισμένοι από τους κύριους κορμούς αποχέτευσης βρίσκονταν τώρα στην Πράσινη Γραμμή, πράγμα που σημαίνει ότι και αυτοί δεν μπορούσαν να ολοκληρωθούν.

Σε αυτό το σημείο λοιπόν η ελληνοκυπριακή πλευρά βρισκόταν σε πολύ δύσκολη θέση. Εισέπρατταν φόρους από τους Ελληνοκύπριους κατοίκους της πόλης, συγκεντρώνοντας κεφάλαια για το αποχετευτικό σύστημα κυρίως μέσω του φόρου ακίνητης περιουσίας όλων των νοικοκυριών που επρόκειτο να συνδεθούν με το σύστημα. Όταν όμως το έργο αναγκάστηκε να σταματήσει και το σύστημα δεν μπορούσε να αρχίσει να λειτουργεί, ο ελληνοκυπριακός δήμος αντιμετώπισε πραγματικά προβλήματα.

Πέρα από το θέμα της είσπραξης των φόρων, το αποχετευτικό σύστημα ήταν απολύτως απαραίτητο στη Λευκωσία λόγω του ότι η πόλη ήταν πυκνοκατοικημένη. Πολλοί άνθρωποι ζούσαν σε πολυώροφα κτήρια και η πόλη χρειαζόταν αναβάθμιση των υποδομών για να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Στα βόρεια, η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη γιατί δεν είχαμε καθόλου σε εξέλιξη κανένα έργο εκείνη την περίοδο και το έδαφος στο βόρειο τμήμα της πόλης ήταν αργιλώδες στις περισσότερες περιοχές, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούσε να απορροφήσει τα λύματα που έρχονταν από τα σπίτια. Η εξεύρεση τρόπων αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης ήταν ένας από τους μεγαλύτερους πονοκεφάλους για τον δήμο. έπρεπε να προσπαθήσουν να αδειάσουν τους λάκκους απορρόφησης από τα νοικοκυριά, τα οποία γέμιζαν μέσα σε λίγες ώρες από την άδειασή τους. Ως εκ τούτου, στη μία πλευρά της πόλης υπήρχαν συνεχιζόμενα αποχετευτικά έργα τα οποία σταμάτησαν λόγω των γεγονότων του καλοκαιριού, ενώ από την άλλη πλευρά δεν υπήρχε καν ένα έργο υπό μελέτη.

Έτσι, όταν η ελληνοκυπριακή πλευρά ήθελε να κάνει κάτι για αυτή την κατάσταση, είχε δύο επιλογές. Η πρώτη επιλογή ήταν να προσπαθήσουμε να κατασκευάσουμε μια άλλη μονάδα επεξεργασίας αλλού, δεδομένου ότι αυτή στη Μία Μηλιά βρισκόταν τώρα βόρεια της διαχωριστικής γραμμής και επομένως ήταν απρόσιτη για αυτούς. Ωστόσο, αυτή η επιλογή ήταν φυσικά και οικονομικά ανέφικτη, δεδομένου ότι μια νέα τοποθεσία θα σήμαινε ότι τα λύματα θα λειτουργούσαν ενάντια στη βαρύτητα, επομένως θα έπρεπε να αντλούν συνεχώς γεγονός που απαιτούσε  περισσότερη ενέργεια και περισσότερα κεφάλαια. Η δεύτερη επιλογή ήταν να βρεθούν τρόποι συνεργασίας με την τουρκοκυπριακή πλευρά για να λειτουργήσει το σύστημα.

Αυτή η ιδέα για συνεργασία προέκυψε το 1977, όταν ήμουν περίπου ένα χρόνο στη δημαρχία μου. Όπως εξήγησα, ένα σημαντικό ζήτημα για εμάς ήταν η ανάγκη για σωστή αποχέτευση στο βόρειο τμήμα της πόλης, καθώς οι λάκκοι απορρόφησης δεν ήταν σε θέση να αντεπεξέλθουν. Επιπλέον, υπήρχαν τρία εργοστάσια  ( ένα αλευροποιίας, ένα αναψυκτικών και ένα γαλακτοκομείο) τα οποία απορρίπταν όλα τα λύματα τους χωρίς προηγούμενη επεξεργασία στην κοίτη του ποταμού Πεδιαίου, δημιουργώντας πραγματική ενόχληση και δυνητικό κίνδυνο για την υγεία. Με άλλα λόγια, είχαμε επίσης επείγουσα ανάγκη για ένα αποχετευτικό σύστημα στο βορρά.

Βλέπετε, λοιπόν, οι συνθήκες ήταν αυτές που επέβαλαν αυτή τη συνεργασία. Ξεκίνησε με μια αμοιβαία ανάγκη, αλλά από εκεί και πέρα, όπως μπορείτε να φανταστείτε, απαιτήθηκε πραγματική ηγεσία και από τις δύο πλευρές προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις και τα εμπόδια που δημιουργήθηκαν από ορισμένους πολιτικούς παράγοντες που ήταν κατά των δικοινοτικών σχεδίων. Αλλά και υλικοτεχνικά, αυτό ήταν ένα τεράστιο έργο. Η εφαρμογή ενός αποχετευτικού συστήματος σε ήδη κατοικημένες πόλεις είναι ένα από τα πιο δύσκολα δυνατά έργα υποδομής. Η αποχέτευση είναι ένα από τα πρώτα στοιχεία υποδομής που απαιτούνται για την οικοδόμηση μιας πόλης από το μηδέν, αλλά η πόλη μας είχε ήδη κατοικηθεί για εκατοντάδες χρόνια. Φανταστείτε ότι πρέπει να σκάψετε το πάτωμα για να εκτελέσετε εργασίες επισκευής σε ένα σπίτι στο οποίο ζείτε ήδη – είναι το ίδιο για τις πόλεις.

Αντιμετωπίσαμε επίσης ένα άλλο πρόβλημα στο βόρειο τμήμα της περιτειχισμένης πόλης της Λευκωσίας. Οι δρόμοι στην παλιά πόλη της Λευκωσίας είναι στενοί και εκτός από την έλλειψη αποχέτευσης δεν είχαμε σωστή παροχή νερού. Έπρεπε να σκάψουμε δύο τάφρους, έναν για το αποχετευτικό δίκτυο και έναν για τους σωλήνες ύδρευσης. Έτσι, σε ορισμένες περιοχές, ολόκληροι δρόμοι ήταν σκαμμένοι και ήταν αδύνατο να περπατήσει κάποιος σε αυτούς.

Προσπάθησα επίσης να επιτύχω κάτι που δεν ήταν μέρος του αρχικού σχεδίου. Συμφώνησα να συνεργαστώ με την ελληνοκυπριακή πλευρά υπό τον όρο ότι το έργο θα επεκταθεί προς τα βόρεια. Δεν θεώρησα ότι θα ήταν δίκαιο να συμφωνήσουμε ότι θα οριστικοποιήσουμε τη μονάδα επεξεργασίας και τους κύριους κορμούς για να ξεκινήσουμε τη λειτουργία του συστήματος χωρίς να συμφωνήσουμε να προσθέσουμε το βόρειο τμήμα της πόλης στο σύστημα. Έτσι συμφωνήθηκε ότι περιοχές της τουρκοκυπριακής πλευράς της Λευκωσίας θα προστεθούν στο έργο σε φάσεις. Στην πρώτη φάση ενσωματώθηκε στο έργο το βόρειο μισό της περιτειχισμένης πόλης και η περιοχή του Çağlayan, στα βόρεια της περιτειχισμένης πόλης. Σήμερα, όπως όλοι γνωρίζουν, όχι μόνο το νότιο τμήμα της Λευκωσίας συνδέεται με το σύστημα, αλλά και το βόρειο τμήμα συμπεριλαμβανομένου και του Gönyeli. Και λειτουργεί καλά. Είναι ίσως ένα από τα πολύ σπάνια παραδείγματα όπου Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι συνεργάστηκαν και πέτυχαν κάτι συλλογικά. Εκεί που δεν μπορούσαν να τους σταματήσουν.

Πέρα από τη συμπερίληψη του βόρειου τμήματος της πόλης στο σύστημα, ένα άλλο μέρος της συμφωνίας ήταν να μοιραστούν τα έξοδα δίκαια. Σε αυτό το σημείο, επέμεινα ότι η οικονομική συνεισφορά θα πρέπει να αποφασίζεται με βάση τη χρήση, δηλαδή και οι δύο πλευρές θα συνεισφέρουν ανάλογα με το πόσα λύματα αντλούν. Υπήρχαν και άλλα θέματα που έπρεπε να συμφωνηθούν, αλλά αυτά τα δύο ήταν τα πιο σημαντικά.

Έτσι λοιπόν ξεκίνησε το έργο.

Μετά την επιτυχία μας με το αποχετευτικό σύστημα ετοιμάσαμε το Ενιαίο Ρυθμιστικό Σχέδιο Λευκωσίας το οποίο ήταν ένα άλλο πολύ σημαντικό έργο για την πόλη. Η ομάδα του Ενιαίου Ρυθμιστικού Σχεδίου  Λευκωσίας (Master Plan) αποτελούνταν από αρχιτέκτονες, πολεοδόμους, μηχανικούς, κοινωνιολόγους κ.λπ. Συνεργαστήκαμε με τη βοήθεια του World Habitat και διεθνών εμπειρογνωμόνων για να προετοιμάσουμε ένα σχέδιο που θα περιλαμβάνει τις δύο πλευρές της Λευκωσίας. Κατά την άποψή μου, ένα από τα σημαντικότερα επιτεύγματα του Σχεδίου ήταν ότι καταφέραμε να σώσουμε την περιτειχισμένη πόλη της Λευκωσίας.

Η σημασία των ιστορικών κτιρίων καθώς και του ιστού της περιτειχισμένης πόλης αναδείχθηκε σε αυτό το Ενιαίο Ρυθμιστικό Σχέδιο και μπορέσαμε να ευαισθητοποιήσουμε ώστε να διατηρήσουμε και να εμφυσήσουμε ζωή σε αυτό το τμήμα της Λευκωσίας. Συγκεκριμένα, το 1986 φέραμε πεζοδρόμηση στην παλιά πόλη, δηλαδή στην οδό Αράστας στα βόρεια και στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου στα νότια. Το τείχος στο Lokmaci ήταν φυσικά ακόμα στη θέση του εκείνες τις μέρες, αλλά το όραμά μας ήταν ότι μια μέρα θα γκρεμιζόταν. Θεωρήσαμε ότι η ύπαρξη πεζοδρομοποιημένης ζώνης από τη μία πλευρά και κυκλοφοριακής συμφόρησης από την άλλη θα έθετε σε κίνδυνο την αίσθηση της αρμονίας και έτσι πεζοδρομήσαμε ολόκληρη την περιοχή. Η ελπίδα ήταν ότι μια μέρα, οι άνθρωποι θα περπατούσαν και θα ψώνιζαν στους δρόμους με ασφάλεια και θα κάθονταν και θα απολάμβαναν τον καφέ τους. Σε αυτό τα καταφέραμε. Από το 2008, όταν έπεσε ο τοίχος διαχωρισμού στο κέντρο της Λευκωσίας (μεταξύ Lokmaci και Λήδρας) , κάθε φορά που πηγαίνω στην περιοχή νιώθω μια αίσθηση ευτυχίας γνωρίζοντας ότι η περιοχή χρησιμοποιείται όπως είχαμε προβλέψει. Επιπλέον, αυξήσαμε την ευαισθητοποίηση σχετικά με τη σημασία της πολιτιστικής κληρονομιάς των παλιών πανδοχείων μας, των Büyük Han και Kumarcılar Hanı. Αυτή η κληρονομιά πεζοδρόμησης συνεχίστηκε με διαδοχικούς δημάρχους και τον σημερινό δήμαρχο Mehmet Harmancı, ο οποίος πρόσφατα πεζοδρόμησε την οδό Zahra απέναντι από το Λήδρα Πάλας.

Έτσι, το Ενιαίο Ρυθμιστικό Σχέδιο Λευκωσίας ήταν το δεύτερο επίτευγμα μετά το αποχετευτικό σύστημα που ξεκίνησε από τον Λέλλο και εμένα. Μας απονεμήθηκε το Μετάλλιο Τιμής της Europa Nostra για αυτό το έργο. Το Ρυθμιστικό Σχέδιο αναγνωρίστηκε επίσης από διεθνείς οργανισμούς, για παράδειγμα λάβαμε το Βραβείο World Habitat, καθώς επίσης και το βραβείο Aga Khan τα οποία ήταν μια άλλη περήφανη στιγμή για εμάς ως εμπνευστές του έργου.

-Πώς καταφέρατε να ξεπεράσετε τις πρακτικές δυσκολίες; Υπήρχαν και άλλες αρχές και από τις δύο πλευρές που θα έπρεπε να πείσετε ότι ο σκοπός σας ήταν σημαντικός και θα έπρεπε να σας βοηθήσουν, ή τουλάχιστον να μην σας αποτρέψουν. Είμαι βέβαιος ότι υπήρχαν φανατικοί άνθρωποι, και από τις δύο πλευρές, που ήταν αντίθετοι σε αυτές τις ενέργειες. Πώς καταφέρατε να τους αντιμετωπίσετε;

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε σε αυτό το στάδιο ότι το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Παγκόσμια Τράπεζα. Αργότερα, όταν οι δύο πλευρές άρχισαν να συνεργάζονται, η ΕΕ άρχισε επίσης να παρέχει κάποια βοήθεια σε αυτό το έργο. Ήταν ίσως η πρώτη φορά που τα δικοινοτικά έργα υποδομής στο νησί έλαβαν κονδύλια της ΕΕ. Εκείνη την εποχή η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είχε ακόμη υποβάλει αίτηση για ένταξη στην ΕΕ, αλλά υπήρχαν χρηματοδοτικά πρωτόκολλα μέσω των οποίων παρείχαν βοήθεια για να βοηθήσουν στην αναβάθμιση της οικονομίας. Κάποια στιγμή λάβαμε και κονδύλια μέσω αυτού του πρωτοκόλλου. Έτσι, όπως μπορείτε να δείτε, συμμετείχαν διεθνείς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένου του ΟΗΕ. Αλλά υπήρχαν φυσικά τοπικοί παράγοντες που δεν τους άρεσε η ιδέα, ιδιαίτερα από την πλευρά μας. Τότε ανήκα σε κόμμα της αντιπολίτευσης και όχι στο κόμμα της κεντρικής κυβέρνησης. Ακούσαμε φανατικά εθνικιστικά επιχειρήματα να με κατηγορούν ότι φέρνω ελληνοκυπριακά λύματα στα τουρκοκυπριακά εδάφη και ότι δημιουργώ ενόχληση. Ομολογουμένως, τα λύματα δεν είναι το πιο ευχάριστο από όλα τα πράγματα, αλλά σε αυτή την περίπτωση τα λύματα προέρχονταν και από τις δύο πλευρές. Ήταν ανάμεικτο και δεν μπορούσε να διαχωριστεί.

Κάποιοι φανατικοί κατά καιρούς ζητούσαν από τις αρχές να μπλοκάρουν το αποχετευτικό σύστημα για να εμποδίσουν τους Ελληνοκύπριους να στείλουν τα λύματα τους, αλλά τους επισήμανα ότι το προεδρικό μέγαρο (στην βόρεια πλευρά) ήταν επίσης συνδεδεμένο με το σύστημα και ότι αν προέκυπταν μπλοκαρίσματα, κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει πού θα έβγαιναν τα λύματα! Υποστήριξα επίσης ότι δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του τι παράγουν οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Μυρίζει το ίδιο και έχει το ίδιο χρώμα.

Έτσι στο μυαλό κάποιων φανατικών εθνικιστικών κύκλων ήμουν προδότης. Αλλά δεν μπορούσαν να σταματήσουν το έργο. Συνεχίστηκε υπό διάφορους δημάρχους μέχρι σήμερα. Το σύστημα επεξεργασίας που ανεγείραμε και αρχίσαμε να λειτουργούμε το 1980 ήταν ένα σύστημα δεξαμενών. Για ένα σύστημα όπως αυτό χρειάζεστε μια μεγάλη περιοχή και μερικές φορές οι αεριστήρες για τις δεξαμενές δεν λειτουργούσαν σωστά, γεγονός που προκαλούσε δυσοσμία. Πριν από περίπου 10-15 χρόνια δημιουργήθηκε ένα νέο σύστημα με τη βοήθεια  της ΕΕ, που ονομάζεται σύστημα συμπαγών μεμβρανών. Αυτή είναι μια νεότερη τεχνολογία από το σύστημα των δεξαμενών. Απαιτεί πολύ λιγότερη έκταση και είναι καθαρότερο, οπότε τώρα τα λύματα υποβάλλονται σε πολύ καλύτερη επεξεργασία. Είναι κρίμα που δεν έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν το νερό, π.χ. για αρδευτικούς σκοπούς.

Ήταν σημαντικό για μένα να κερδίσω την υποστήριξη του κόσμου. Διοργάνωσα ένα δείπνο για δημοσιογράφους – κυρίως εκείνους που ήταν ιδιαίτερα επικριτικοί για το έργο – και εξέθεσα τους παλιούς σωλήνες πόσιμου νερού σε ένα κοντινό τραπέζι. Ένας από τους δημοσιογράφους που ήταν παρόντες, σχολίασε ότι βλέποντας αυτούς τους σωλήνες σε μια τόσο σκουριασμένη, σπασμένη και ανθυγιεινή κατάσταση, δυσκολευόταν να φάει σωστά το γεύμα, βοηθώντας να καταλάβουν όλοι πόσο σημαντικό ήταν το έργο.

Οι άνθρωποι στην παλιά Λευκωσία άρχισαν να έχουν νερό στα σπίτια τους με πίεση για πρώτη φορά και ήταν ευχαριστημένοι με το νέο σύστημα. Ολοκληρώσαμε την πρώτη φάση του αποχετευτικού έργου το 1986, αλλά δεν είχαμε ακόμη ασφαλτοστρώσει όλους τους δρόμους. Αλλά όταν οι άνθρωποι βλέπουν το όφελος από κάτι, κερδίζεται η υποστήριξή τους και στο τέλος επανεκλέχτηκα. Οι φανατικοί υπήρχαν βέβαια, όπως υπάρχουν και σήμερα και θα υπάρχουν αύριο και από τις δύο πλευρές. Για να ανταποκριθείτε στις προκλήσεις, είναι σημαντικό να κερδίσετε την υποστήριξη των ανθρώπων σας.

-Πιστεύω ότι ήταν δύσκολο να πάρετε την απόφαση να ξεκινήσετε όλα αυτά. Αφού αποφασίσετε όμως, θα ήθελα να μου περιγράψετε τα συναισθήματά σας και το όραμά σας για το μέλλον της Λευκωσίας και της Κύπρου. Νομίζω, και διορθώστε με αν κάνω λάθος, ότι από όλες τις ενέργειες που έγιναν από όλους τους πολιτικούς, όλα αυτά τα χρόνια, ήταν η μόνη που πέτυχε μέχρι το τέλος. Παρακαλώ σχολιάστε το.

Νομίζω ότι η εκτίμησή σας ότι αυτή ήταν η μόνη επιτυχημένη πρωτοβουλία από την αρχή μέχρι το τέλος είναι σωστή, και μάλιστα συνεχίζεται με επιτυχία. Ελπίζω ότι θα συνεχίσει να είναι επιτυχής για όσο υπάρχει η Λευκωσία, διότι πρόκειται για ένα κοινό και αδιαχώριστο σύστημα. Ακριβώς όπως οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς νεφρά, έτσι μια πόλη δεν μπορεί να επιβιώσει χωρίς μια μονάδα επεξεργασίας λυμάτων.

-Κύριε Akinci, εκπροσωπήσατε τους Τουρκοκύπριους στις Διακοινοτικές Συνομιλίες για μια περίοδο πέντε ετών. Αν και αυτές οι προσπάθειες δεν κατάφεραν να λύσουν το Κυπριακό, όλοι οι Ελληνοκύπριοι που έχω γνωρίσει, σκέφτονται καλύτερα για σας και σας σέβονται πάρα πολύ. Θα ήθελα να ακούσω το όραμά σας για το μέλλον της Κύπρου και αν πιστεύετε ότι είναι δυνατόν να ενωθούμε στο εγγύς μέλλον.

Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Καθ’ όλη τη διάρκεια της πολιτικής μου σταδιοδρομίας, όχι μόνο όταν εκπροσωπούσα την κοινότητά μου ως πρόεδρος* για πέντε χρόνια, αλλά και όταν ήμουν δήμαρχος, ή αρχηγός κόμματος ή βουλευτής, προσπάθησα με κάθε τρόπο να βοηθήσω στην επίλυση του Κυπριακού. Η προεδρία* μου ήταν η μεγαλύτερη ευκαιρία μου να εργαστώ για την επίτευξη αυτού του στόχου, και μετά την χαμένη ευκαιρία του σχεδίου Ανάν, φτάσαμε πολύ κοντά στη δυνατότητα εξεύρεσης λύσης κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Δυστυχώς, εξ αιτίας πολύ γνωστών λόγων, που έχω εξηγήσει σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπορέσαμε να καταλήξουμε σε μια λύση.

Για το εγγύς μέλλον, δυστυχώς δεν βλέπω καμία ευκαιρία να δημιουργήσουμε μια ομοσπονδιακή ενωμένη Κύπρο, η οποία από μόνη της φαίνεται να είναι η μόνη αμοιβαία αποδεκτή λύση. Οι θέσεις των δύο πλευρών προς το παρόν απέχουν πολύ μεταξύ τους.

Η μέχρι τώρα εμπειρία μου έχει δείξει ότι δεν θα είναι ρεαλιστικό από εδώ και στο εξής, να περιμένουμε μια λύση από τους ηγέτες. Θα πρέπει να προέλθει από τη βάση και από τις δύο πλευρές.

Είναι δυνατόν; Είναι φυσικά πολύ δύσκολο· απαιτεί αποφασιστικότητα και σκληρή δουλειά. Αλλά οι μελλοντικές γενιές δεν πρέπει να χάσουν την ελπίδα τους.

-Ευχαριστώ πολύ κύριε Akinci για αυτή την τόσο λεπτομερή και αναλυτική περιγραφή των γεγονότων εκείνης της εποχής. Εύχομαι και άλλοι πολιτικοί αυτού του τόπου να ακολουθήσουν το παράδειγμά σας. Αυτός είναι ο λόγος που καταγράφω αυτά τα γεγονότα. Ίσως να μπορέσω να εμπνεύσω τους ανθρώπους να υπερπηδήσουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα εχθρότητας και καχυποψίας και να αγωνιστούν για την ειρήνη.

Σημείωση από την συγγραφέα ιστολογίου του  Cosmosblog:

*Η «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» αναγνωρίζεται ως Κράτος μόνο από την Τουρκία.

Η φωτογραφία είναι ευγενής παραχώρηση του κυρίου Akinci

Βιογραφία του κυρίου Ακιντζή