Άστραψε φως

Άστραψε φως κι εγνώρισεν ο νιός τον εαυτό του
(Στίχος από το ποίημα του Διονυσίου Σολωμού «Ο πόρφυρας»)

Σταγόνες βροχής βρέχουν το χώμα
η γη μυρίζει ζύμωση
ένα καρβέλι ψωμί, μάννα της ύπαρξης.
Άστραψε φως!

Είμαι ο σπόρος!

Η θάλασσα κινείται
φουντώνουν τα κύματα
λευκαίνουν με δαντέλα
οι ακτές.
Άστραψε φως!

Είμαι τ’ αλάτι!

Το άρμα του ήλιου
διασχίζει το στερέωμα
Φωτίζει, ζεσταίνει, δίνει ζωή.
Άστραψε φως!

Είμαι η ηλιαχτίδα!

Τα νεφελώματα συγκρούονται
μέσα στο χάος
η αστρική σκόνη συνενώνεται
δημιουργεί σώματα.
Το σύμπαν λαμβάνει μορφή.
Άστραψε φως!

Είμαι τ΄ αστέρι!

Τα πνεύματα κινούνται ασώματα
Διεισδύουν στην ύλη
Δίνουν ζωή και κίνηση στον άμορφο κόσμο.
Είναι η πνοή της ύπαρξης.
Άστραψε φως!

Είμαι η συνείδηση!

Πληροφορίες για τον Διονύσιο Σολωμό μπορείτε να διαβάσετε ακολουθώντας τον πιο κάτω σύνδεσμο:

Διονύσιος Σολωμός