2020 – 2021

2020

Μια αναπόληση.

Μια πανδημία.

Χριστούγεννα χωρίς κάλαντα.

Άπειρες μέρες χωρίς συντροφιά.

Άπειρες στιγμές με αγωνία.

Και όμως, δεν ήταν πόλεμος!

Άνθρωποι να πεθαίνουν.

Άνθρωποι να αρρωσταίνουν.

Άνθρωποι να φοβούνται.

Άνθρωποι να φτωχαίνουν.

Και όμως, δεν ήταν ακρωτηριασμοί, δεν ήταν βιασμοί, δεν ήταν βομβαρδισμοί!

Ήταν ένας εχθρός αόρατος.

Ένας εχθρός εισβολέας.

Που εισήλθε στην καθημερινότητά μας.

Και μας θύμισε την αβεβαιότητα στη ζωής μας…

2021

Προσδοκούμε:

Την ίαση, τη συντροφικότητα, την αλληλεγγύη.

Φοβάμαι πως με την πρώτη ηλιαχτίδα

θα ξεχάσουμε και θα αυθαδιάζουμε στη ζωή.

Όπως όταν είναι ειρήνη, ξεχνούμε πως μπορεί να έρθει και ο πόλεμος!

Απλώνω τα χέρια μου στη ζωή και την καλώ

Υπόσχομαι:

Να προσπαθήσω.

Να θυμάμαι πως όλα είναι ριπές ανέμου

και ο λόγος που δε διαλύονται στο άπειρο,

είναι η Αγάπη της δημιουργίας για τον εαυτό της…