Η πετσέτα του Ραφαέλ Ναδάλ

Ένα άθλημα που παρακολουθώ συχνά είναι το τένις και συγκεκριμένα τα μεγάλα τουρνουά, όπως το Αυστραλιανό Όπεν, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα.

Βλέπω αυτούς τους τεράστιους παίχτες που φαντάζουν ανίκητοι και προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που τους ξεχωρίζει και τι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά. Έχω αντιληφθεί ότι σε αυτό το επίπεδο του πρωταθλητισμού, σχεδόν όλοι έχουν εξαίρετη τεχνική, είναι πολύ καλά προπονημένοι και γνωρίζουν όλα τα «κόλπα» του παιχνιδιού. Παράλληλα έχουν θάρρος αποφασιστικότητα, εξυπνάδα, δύναμη, αλλά ίσως και κάτι άλλο. Αυτό που κάνει την ειδοποιό διαφορά.

Τι τους ξεχωρίζει λοιπόν; Από χρόνια τώρα άρχισα να παρατηρώ τις μικρές λεπτομέρειες και να βγάζω συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά των παιχτών που δεν έχουν να κάνουν με την τεχνική τους και τη δυναμική τους.

Κατά τη διάρκεια του αγώνα του Ραφαέλ Ναδάλ με τον Μπερετίνι, αλλά και αργότερα κατά τη διάρκεια του επικού αγώνα με τον Μεντβέντεφ πρόσεξα τον τρόπο που ο Ναδάλ χειριζόταν την πετσέτα που είχε για να σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπό του, κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Θα πρέπει εδώ να διευκρινίσω ότι τα τελευταία δύο χρόνια, εξ αίτιας του κορωνοϊού, δεν υπάρχουν τα παιδιά, που υπήρχαν στο παρελθόν και κρατούσαν την πετσέτα για τους παίχτες, για να τους τη δίνουν όποτε χρειαστεί. Τώρα ο κάθε παίχτης διαχειρίζεται μόνος του την πετσέτα του και την τοποθετεί στο δικό του κουτί στην άκρη του γηπέδου. Το κουτί κάθε παίχτη έχει διαφορετικό χρώμα για να μην προκληθεί σύγχυση.

Ο Ναδάλ λοιπόν, όταν σκουπιζόταν στην πετσέτα, την άνοιγε και την άπλωσε προσεκτικά πάνω από το κουτί ώστε να στεγνώνει μέχρι την επόμενη φορά που θα τη χρειαζόταν. Αυτή η κίνηση τάξης και φροντίδας, μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Πρέπει να σημειώσω εδώ ότι όλοι ανεξαίρετα οι άλλοι τενίστες σκουπίζονται και την πετούν άτσαλα στο κουτί τους. Κάποιος μάλιστα, δε δίστασε να χρησιμοποιήσει την πετσέτα του αντιπάλου του, αντί τη δική του.

Θυμήθηκα όταν πριν μερικά χρόνια, είχα παρακολουθήσει ένα άλλο αγώνα με τον Φέντερερ αυτή τη φορά. Τότε δεν υπήρχαν τα κουτιά για να βάζουν τις πετσέτες τους, έτσι δεν ξέρω πώς θα διαχειριζόταν ο Φέντερερ την πετσέτα του κατά τη διάρκεια του αγώνα. Ο αντίπαλος του Φέντερερ ήταν ένας νεαρός αθλητής απίστευτα ταλαντούχος και ευρηματικός. Με τη δυναμική του, είχε πολλές πιθανότητες να νικήσει, μια και έπαιζε στην πατρίδα του.

Ο Φέντερερ όμως είχε κερδίσει τον αγώνα, τότε. Την ώρα που οι παίχτες αποχωρούσαν πρόσεξα ότι ο Φέντερερ είχε μαζέψει όλα τα αντικείμενα του από τη θέση του, συγύρισε τις πετσέτες του και μετά σηκώθηκε να φύγει. Ο άλλος παίχτης, εκτός του γεγονότος ότι είχε χρησιμοποιήσει απίστευτο αριθμό πετσετών, τις είχε ρίξει το πάτωμα και τις πατούσε από πάνω. Όταν σηκώθηκε να φύγει άφησε όλες τις πετσέτες στο έδαφος, περιμένοντας σίγουρα κάποιο άλλο να τις μαζέψει. Τον παρακολούθησα και αργότερα. Το παιχνίδι του είχε μείνει στάσιμο. Το απίστευτο ταλέντο του δεν έχει αξιοποιηθεί στον βαθμό που θα μπορούσε.

Αυτοί οι δύο μεγάλοι αθλητές, Φέντερερ και Ναδάλ, δεν είναι φυσικά τόσο μεγάλοι γιατί συγυρίζουν τις πετσέτες τους. Μια τόσο απλή κίνηση όμως, δίνει τα χαρακτηριστικά του τρόπου που χειρίζονται τη ζωή και το παιχνίδι τους. Έχουν τάξη και τοποθετούν κάθε πράγμα στη θέση τους. Το παιχνίδι τους είναι οργανωμένο, αλλά το πιο σημαντικό, το μυαλό τους βρίσκεται σε τάξη και βλέπουν με σαφήνεια τους στόχους τους.

Ο πρωταθλητισμός είναι μια εκδήλωση της ανθρώπινης δραστηριότητας που δείχνει ότι οι δυνατότητες μας είναι σχεδόν απεριόριστες. Καταδεικνύει ότι οι καθαρά στοχοθετημένοι άνθρωποι προχωρούν με σταθερά βήματα πιο μπροστά από τους υπόλοιπους εμάς.

Πρόθεσή μου δεν είναι να εισηγηθώ τον πρωταθλητισμό για όλους μας. Ούτε την ασυγκράτητη πορεία προς τη δόξα ή την επιτυχία. Εκείνο που προσπαθώ να εντοπίσω και να το μοιραστώ μαζί σας είναι πώς μπορούμε να διδαχθούμε από τις ποιότητες και ιδιότητες, αυτών των τόσο καταξιωμένων ανθρώπων και να φέρουμε και στη δική μας ζωή περισσότερη ευτυχία και επιτυχία.

Ας θυμόμαστε όλοι τον Ναδάλ και την πετσέτα του, όταν προσπαθούμε στο σπίτι, στη δουλειά, στην καθημερινότητά μας γενικότερα, να πετύχουμε στόχους και να ανεβούμε κορυφές. Καμιά λεπτομέρεια δεν είναι ασήμαντη και μάλιστα είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Προδίδουν την οργάνωση και καθαρότητα του μυαλού μας. Η τάξη γύρω μας φέρει και τάξη στο πνεύμα και την ψυχή μας. Όταν βρισκόμαστε σε σύγχυση ή χρειάζεται να πάρουμε δύσκολες αποφάσεις, καλό θα ήταν να τακτοποιούμε πρώτα  το χώρο γύρω μας. Αυτόματα και το πνεύμα μας θα βρεθεί σε ένα περιβάλλον καταλληλότερο για να λειτουργήσει θετικά.

Ας το δοκιμάσουμε λοιπόν,  να δούμε τι αντίκτυπο θα έχει στο ξεκαθάρισμα των σκέψεών μας!

Τελειώνοντας θα ήθελα να δώσω τα συγχαρητήριά μου στο Ναδάλ, που στα 36 του χρόνια,  έδωσε μια εντυπωσιακή μάχη και πήρε μια επική νίκη στο Αυστραλιανό Όπεν, μετά από 5.30, σχεδόν ώρες παιχνίδι. Μας δίδαξε ότι η ανθρώπινη ικανότητα δεν έχει όρια.

Φωτογραφία