Μια αγάπη, μια προσευχή

Στέκομαι ακίνητη μέσα στο απέραντο σύμπαν.

Γύρω μου συστρέφονται απίστευτα όμορφα μοτίβα αρμονίας και ακρίβειας.

Και ξαφνικά μια έκρηξη φωτός γεμίζει το άπειρο με ήχους, χρώματα και ενέργεια.

Η δημιουργία!

Μέσα στην παγωμένη υφή του χιονιού

που μπορεί να είναι υγρή,

μπορεί να είναι και στέρεη σαν βράχος,

γεννιέται η προσδοκία της αγάπης.

-Η αγάπη γεννάει τη συγχώρεση

και η συγχώρεση τη γαλήνη –

Από τα νεφελώματα που χρωματίζουν το σύμπαν

– πότε διάφανα και πότε σκοτεινά –

δημιουργείται η ζωή, μέσα από συγκρούσεις, μάχη και πόλεμο.

Αν είναι η σκέψη μου να γίνει μια προσευχή,

θα ήθελα να είναι η προσευχή της αγάπης,

η γλυκύτητα που φέρνει η συγχώρεση

και η ανάπαυση που χαρίζει η γαλήνη.

Αν είναι η αρμονία του σύμπαντος

και η έκρηξη της δημιουργίας να είναι μέσα στη ζωή μου

Ας ενεργήσουν μέσα από την αγάπη…

Σε κάθε αγκάθι που με πληγώνει

ας γίνει βάλσαμο η συγχώρεση.

Σε κάθε επίκριση που εγείρεται στην καρδιά μου

ας πρυτανεύσει η ανοχή.

Και σε κάθε όνειρό μου που θρυμματίστηκε

ας γεννηθεί άλλο όνειρο…

Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι έργο της Αρτέμιδος Ανδρέου και φιλοτεχνήθηκε  ειδικά για αυτό το ποίημα