Ύπαρξη

Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι η ψυχή του ανθρώπου αποτελείται από πέντε στοιχεία τα οποία είναι απαραίτητα για να υπάρξει ο άνθρωπος μετά θάνατο. Ένα από αυτά είναι το όνομα του κάθε ανθρώπου. Αν δεν έχεις όνομα χάνεσαι στην ανυπαρξία. Για αυτό, πάντοτε στο χώρο ταφής πρέπει να αναγράφεται το όνομα αυτού που έφυγε.

Πρόσφατα, έψαχνα μέσα σε ένα ξύλινο κουτί με παλιές φωτογραφίες. Το κουτί αυτό το είχαμε στο σπίτι μας από τότε που ήμουν μωρό και ήταν γεμάτο πάντοτε με φωτογραφίες γνωστών και αγνώστων. Ανθρώπων που υπήρξαν πριν από μένα και χάθηκαν εδώ και χρόνια. Πολλούς από αυτούς δεν ξέρω ούτε το όνομά τους. Όμως πάνω στο χαμόγελο της μορφής τους – ιδιαίτερα στις φωτογραφίες γάμου – αποτυπώνεται η δήλωση: υπήρξα, πέρασα από αυτό τον κόσμο, μη με ξεχάσετε!

Έτσι το όνομα αυτών των ανθρώπων αποτυπώνεται στη μορφή τους, και μένει σε κάποιο ξύλινο κουτί, σε ένα σπίτι που σεβάστηκε την ύπαρξή τους και με στοργή διατηρεί την ανάμνηση τους.

Στον πλανήτη μας έχουν ανακαλυφθεί βραχογραφίες (ζωγραφιές πάνω σε τοιχώματα σπηλιών που έγιναν από τους πρώτους ανθρώπους), τουλάχιστον 40.000 ετών, σε πολλά μέρη του κόσμου. Τι ήθελαν να πουν αυτοί οι πρώτοι άνθρωποι, που βασική τους μέριμνα ήταν η εξασφάλιση της τροφής τους; Γιατί έκαναν τόσο κόπο για να αποτυπώσουν πάνω στα τοιχώματα των σπηλιών που κατοικούσαν, σκηνές κυνηγιού και άλλα χαρακτηριστικά της ζωής τους; Ίσως, γιατί είχε ξυπνήσει μέσα στη συνείδησή τους η καλλιτεχνική φύση του ανθρώπου, ίσως – και αυτό είναι η δική μου άποψη – γιατί ήθελαν να δηλώσουν την ύπαρξη και την ταυτότητα τους.

Από πάντοτε δηλαδή, από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε τη συνείδηση μέσα του και ξεχώρισε τον εαυτό του από τις άλλες μορφές ζωής δίπλα του, ήθελε να δηλώσει την ταυτότητά του. Η ταυτότητα είναι το όνομα, είναι η μορφή, είναι η ποιότητα που εκπέμπει ο καθένας από εμάς.

Είναι λοιπόν μια αρχέγονη ανάγκη να δηλώσουμε την παρουσία μας σε αυτό το κόσμο και το κάνουμε με όποιο τρόπο μπορεί ο καθένας ανάλογα με την κοινωνία και την εποχή που ζει.

Εγείρω αυτό το θέμα από σεβασμό στο κάθε άνθρωπο, την ύπαρξή του και την πορεία του πάνω στο πλανήτη γη. Πολλά υπαρξιακά προβλήματα μας βασανίζουν συχνά: ποιοι είμαστε, από που ερχόμαστε, πού θα πάμε μετά θάνατο κλπ. Απαντήσεις υπάρχουν πολλές δίπλα μας που προέρχονται, άλλες από τη θρησκεία, άλλες από τη φιλοσοφία.

Ο καθένας μπορεί να επιλέξει αυτό που του ταιριάζει ή ακόμα να ψάξει περισσότερο. Δε θα μπορούσα να δώσω συμβουλές πάνω στο θέμα. Απλά θα ήθελα να πω: ας αρχίσουμε από την επίγνωση της παρουσίας μας πάνω στη γη και το ρόλο που μπορούμε να διαδραματίσουμε στην οικογένεια και το περιβάλλον μας.

Από τη στιγμή που συνειδητά θα αντιληφθούμε ότι υπάρχουμε και η ύπαρξη αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά ουσιαστική, θα ανοίξουν νέοι ορίζοντες μπροστά μας. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά θα δούμε το ρόλο και τους στόχους μας.

Πολλές φορές η ζωή μας είναι μηχανική, με επαναλαμβανόμενες δράσεις και ασχολίες. Ίσως, να μην μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό, ίσως να μην χρειάζεται να το αλλάξουμε. Αν δούμε όμως όλα αυτά μέσα από το πρίσμα της ύπαρξής και της ταυτότητάς μας σε αυτό το κόσμο, θα έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε γιατί υπάρχουμε.

Δεν είναι ασήμαντο που υπάρχουμε! Στο σύμπαν που ζούμε βρίσκονται δισεκατομμύρια γαλαξίες και τρισεκατομμύρια πλανήτες. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι κάποιοι από αυτούς ίσως έχουν ζωή, και κάποιοι, ακόμα λιγότεροι, ίσως να έχουν νοήμονα όντα σαν και μας.

Είμαστε σπάνιο είδος σε αυτό τον απέραντο κόσμο που ζούμε! Αν αντιληφθούμε τη μοναδικότητά μας, ίσως εκτιμήσουμε περισσότερο την ύπαρξή μας και αγωνιστούμε να απολαύσουμε την παρουσία μας σε αυτή τη γη. Όσους πόνους κι αν έχουμε περάσει, όση απελπισία κι αν έχουμε εμπειραθεί στη ζωή μας, έχουμε την ευλογία να υπάρχουμε και έχουμε την ευλογία να το γνωρίζουμε ότι υπάρχουμε. Είναι σαν μέσα στα τόσα τρισεκατομμύρια πλανήτες που υπάρχουν και αναρίθμητα πνεύματα που μπορεί να πλανώνται στο σύμπαν, σε μας έλαχε ο κλήρος να ζήσουμε, έχοντας το χάρισμα της νοημοσύνης. Γιατί; Δεν το γνωρίζω. Όμως η δική μας ύπαρξη είναι ένα σπανιότατο προνόμιο.

Αφιερώνω αυτές τις σκέψεις σε σας, που έχετε την ευγένεια να διαβάζετε αυτά που γράφω, και σας προσκαλώ να αναλογιστείτε την σημασία της ύπαρξής σας. Ότι προκύψει, ευελπιστώ θα είναι μια θετική συνεισφορά στην καθημερινότητά σας και ένα νόημα για τη ζωή σας. Όσα αγαθά κι αν έχουμε ή δεν έχουμε ο καθένας από εμάς, δεν είναι αρκετά για να μας δώσουν την ευτυχία. Πρέπει συνεχώς, κάθε λεπτό, να ψάχνουμε μέσα μας και να προσδιορίζουμε την ποιότητα της ύπαρξης μας. Το σπανιότατο αυτό δώρο, που είναι δικό μας!