Ο Ιησούς Χριστός και το διαβατήριο…

Εφημερίδα Αλήθεια, 19 Δεκεμβρίου 1890

Αι ρωσικαί εφημερίδες αναφέρουσι πράγμα περιεργότατον το οποίον συνέβη εις το Κίεβον. Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός συνελήφθη και κατεδικάσθη εις εξ μηνών φυλάκισιν!

Ιδού η εξήγησις της μυστηριώδους ειδήσεως﮲. Προ ολίγου καιρού εφάνη εις το Κίεβον νέος προφήτης διαδίδων ότι ήτο ο Ιησούς Χριστός, ο υιός του Θεού, ελθών εις την γην, ίνα σώση τον κόσμον. Η επιτυχία της επιχειρήσεώς του ήτο μεγάλη παρά τοις χωρικοίς και ηρίθμει ήδη αρκετούς προσηλύτους. Έκαμνε δε και θαύματα, ο ον κατέπινε μαχαίρια, έβγαζε καπίκια (ρωσικά κέρματα) από την μύτη του τυχόντος μουζίκου (Ρώσου χωρικού) και άλλα ουχ ήττον αξιοπερίεργα.

Επειδή όμως ο Ιησούς Χριστός ούτος δεν είχε διαβατήριον ούτε άλλα έγγραφα εν τάξει, συνελήφθη υπό της αστυνομίας﮲ το όνομά του μένει ακόμη άγνωστον διότι αυτός διατείνεται ότι είνε Ιησούς Χριστός ο υιός του Θεού. Το τοιούτο δεν εμπόδισε το δικαστήρίον του Κιέβου να τον καταδικάσει εις φυλάκισιν.﮲ Το έγγραφον της καταδίκης λέγει ότι εντός της Ρωσίας ούτε αυτός ο Ιησούς Χριστός έχει το δικαίωμα να περιφέρεται ελευθέρως αν δεν έχη από την αυτοκρατορικήν ρωσικήν κυβέρνησιν διαβατήριον εν τάξει.

Μια ενδιαφέρουσα είδηση εκείνων των καιρών που κάλλιστα θα μπορούσε, ελαφρώς διαφοροποιημένη, να ταιριάζει και στην εποχή μας. Τότε επιτήδειοι, ενδεδυμένοι με το ιερατικό ράσο, αλώνιζαν την ρωσική ύπαιθρο και όχι μόνο. Το εντυπωσιακό είναι ότι, όπως λέει η είδηση, «η επιτυχία της επιχειρήσεώς του ήτο μεγάλη παρά τοις χωρικοίς και ηρίθμει ήδη αρκετούς προσηλύτους».

Δεν ξέρω γιατί εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να πιστεύουμε τους πλάνους κάθε λογής και σπάνια να πειθόμαστε από τους ανθρώπους που μιλούν με λογική και προπάντων με επιχειρήματα. Ίσως γιατί συναισθηματικά είναι πιο δελεαστικό το υπερφυσικό και το απίθανο. Ίσως γιατί προσδοκούμε στο θαύμα, που θα αλλάξει την ζωή μας.

Σήμερα, στο τόπο μας τουλάχιστον, κυριαρχεί ένα άλλος είδος πλάνου: ο «γιατρός» που εκμεταλλεύεται την ευπιστία των ηλικιωμένων και απαιτεί χρήματα για να σώσει από επικίνδυνο ατύχημα συγγενείς και αγαπημένους τους. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε στις ειδήσεις ότι κάποιος ηλικιωμένος πείθεται από ένα δήθεν «γιατρό» και δίνει ότι έχει και δεν έχει για να σώσει το παιδί του που χρειάζεται επειγόντως εγχείρηση. Τέτοιες ειδήσεις όμως έχουν γίνει ευρέως γνωστές και διερωτώμαι γιατί δεν φτάνουν στα αφτιά ηλικιωμένων, οι οποίοι κάθε φορά πέφτουν στην παγίδα των επιτήδειων. Ίσως γιατί και οι νεότεροι δεν φροντίζουν να τους ενημερώσουν, ίσως γιατί οι ηλικιωμένοι ξεχνούν. Ένα είναι το σίγουρο όμως: δίνουν για τα παιδιά τους τα πάντα.

Τότε, στην εποχή του συμβάντος στο Κίεβο, υπήρχε η δικαιολογία ότι οι άνθρωποι ήταν αμόρφωτοι και εύκολα επηρεάζονταν από τους επιτήδειους και τους τσαρλατάνους. Σήμερα, στην Ευρώπη του 21^ου αιώνα, που σχεδόν όλοι οι άνθρωποι γνωρίζουν να γράφουν και να διαβάζουν, που όλοι ακούν ραδιόφωνο και παρακολουθούν τηλεόραση, γιατί παρασυρόμαστε; Γιατί δεν έχουμε κρίση; Νομίζω ότι είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που θα πρέπει να μελετηθεί από τους επιστήμονες. Πολλά κακά θα αποφεύγονταν αν οι άνθρωποι είχαν ευθυκρισία και διάκριση. Η κοινωνία μας θα έκανε άλματα μπροστά, ίσως να μειώνονταν και οι πόλεμοι.

Όταν διάβασα την ρωσική είδηση του 1890, δεν μπόρεσα να αποφύγω τον συνειρμό ότι υπήρχε η πιθανότητα να  αναφέρεται  στον Ρασπούτιν; Χρονικά ταιριάζουν οι ημερομηνίες. Ο Ρασπούτιν γεννήθηκε το 1869 και δολοφονήθηκε το 1916. Και εκείνος ήταν ενδεδυμένος με ράσο, αλώνιζε την ρωσική ύπαιθρο και επιδιδόταν σε «θαύματα». Σύμφωνα με την Βικιπαίδεια όμως, ο Ρασπούτιν το 1889 βρισκόταν στο χωριό του στην Σιβηρία, όπου παντρεύτηκε και απέκτησε τρία παιδιά. Άρα δεν θα μπορούσε το 1890 να βρίσκεται στο Κίεβο. Αργότερα φυσικά, έφυγε και γυρίζοντας τον κόσμο έφτασε μέχρι την Αγία Πετρούπολη όπου επηρέασε τόσο πολύ την Τσαρική οικογένεια με τη διδασκαλία του, που σήμερα θεωρείται ότι, αν όχι οδήγησε, τουλάχιστον επιτάχυνε στην πτώση της. Ανάμεσα σε άλλα δίδασκε ότι το αχαλίνωτο σεξ οδηγεί στη θέωση. Εν τούτοις, η σκανδαλώδης αυτή μορφή της ρωσικής ιστορίας δεν φαίνεται να ταυτίζεται με τον ήρωα του πιο πάνω άρθρου.

Δεν θα ήθελα να κλείσω το σημερινό μου μήνυμα με το βλέμμα προσηλωμένο σε αυτή την αρνητική πτυχή της κοινωνίας μας. Έτσι, για ένα πιο ευχάριστο επίλογο, θα σας πληροφορήσω για τον τρόπο με τον οποίο οι πρόγονοί μας διατηρούσαν τις τομάτες και μάλιστα για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε που κανείς δεν είχε ψυγείο. Γράφει λοιπόν η εφημερίδα Αλήθεια στις 24 Οκτωβρίου 1890:

Αι τομάται διατηρούνται ως εξής:

Εν πλατυστόμω φιάλη τοποθετούνται κατά σειράν αι τομάται, αφού προηγουμένως αποπλυθώσι και αποσπογγισθώσιν επιμελώς. Επ΄ αυτών επιχύνεται υγρόν αποτελούμενον εξ οκτών μερών ύδατος, ενός μέρους όξους και ενός μέρους άλατος μαγειρικού. Το όλον καλύπτεται δια στρώματος ελαίου πάχους ενός εκατοστομέτρου, η δε φιάλη κλείεται επιμελώς. Αι τομάται ούτω διατηρούνται πολλούς μήνας.

Μια χρήσιμη πληροφορία γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει η ζωή…