Το παράθυρο

Θέλω τόσο πολύ να ανοίξω το παράθυρο!

Φοβάμαι τόσο πολύ να ανοίξω το παράθυρο!

Μέσα στο αποπνικτικό δωμάτιο

οι άνθρωποι γύρω μου είναι βολεμένοι μες την μπόχα.

Κανείς δε θέλει να ανοίξει το παράθυρο.

Φοβάμαι τόσο πολύ να ανοίξω το παράθυρο…

Ψάχνω με τα μάτια λίγη βοήθεια, όμως

κανείς δε θέλει να ανοίξει το παράθυρο…

Οι άνθρωποι που αγαπώ

αποφεύγουν τη ματιά μου

Δε θέλουν να ανοίξουν το παράθυρο…

Κανείς δεν ξέρει τι βρίσκεται πίσω από το θαμπό τζάμι…

Όλα τα καλά, όλα τα κακά είναι μέσα στο δωμάτιο

Όλα τα γνωστά είναι δίπλα μας …

Εγώ όμως το ξέρω πως πρέπει να ανοίξω το παράθυρο…

Ο χρόνος τελειώνει…

Τα χρόνια πέρασαν…

Δε μένει πολύς καιρός.

Πρέπει να ανοίξω το παράθυρο.

Φοβάμαι.

Θα ήθελα τόσο πολύ κάποιος να με βοηθήσει!

Όμως κανείς δε θέλει.

Ο καθένας έχει τη δική του μάχη.

Το παράθυρο είναι δικό μου.

Πρέπει να ανοίξω το παράθυρο.

Τι να βρίσκεται άραγε πίσω από το τζάμι;

Να είναι φως ή σκοτάδι;

Να έχει κρύο ή λιακάδα;

Να είναι ωκεανός ή έρημος;

Κανείς δεν ξέρει…

Μάθαμε στην ασφάλεια του κατεστημένου

Και μας τρομάζει το άγνωστο…

Να ‘ναι άραγε μια απέραντη πεδιάδα ή ένας γκρεμός;

Ποτέ δε θα μάθω αν δεν ανοίξω το παράθυρο…

Μα ο μεγαλύτερος τρόμος είναι αν το παράθυρο ανοίγει σε ένα διπλανό δωμάτιο.

Το ίδιο με το δικό μας.

Είναι πολύ σημαντικό το παράθυρο να ανοίγει στο άπειρο…

Θέλω να απλώσω το χέρι μου

να γυρίσω το μάνταλο

και να ανοίξω το παράθυρο…

Ίσως, εκεί έξω να δω με τα μάτια της ψυχής μου

την ομορφιά του σύμπαντος

Ίσως, εμπειραθώ τη γαλήνη της σιωπής

Ίσως, ακούσω τη μελωδία των σφαιρών

Ίσως, καταλάβω το μυστήριο της ύπαρξης…

Χίλια ίσως …

Όμως πρέπει να τολμήσω

Να απλώσω το χέρι

Να γυρίσω το μάνταλο

Και να βουτήξω στο άπειρο…

Πρέπει να τολμήσω!

 

21 Αυγούστου 2013