Το μυστικό της Ζηνοβίας (Κεφάλαιο 16)

 

Το κείμενο αυτό είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κανένας από τους χαρακτήρες που περιγράφονται δεν είναι πραγματικός.

Κύπρος –  Καλοκαίρι 2021

Μετά από ένα ανήσυχο βράδυ, η Ζήνα ξύπνησε σχετικά  αργά, με πονοκέφαλο. Ένα παράξενο συναίσθημα την διακατείχε σαν να αναγκάστηκε να κάνει ένα παγωμένο ντους. Το ταξίδι της ξεκίνησε με τις καλύτερες προοπτικές, την αίσθηση ότι είχε έρθει σε ένα μαγικό τόπο, με τόσα ενδιαφέροντα πράγματα να δει και ξαφνικά έπρεπε να φύγει άρον – άρον, για να αποφύγει ένα ενοχλητικό «κύριο» Νικολάου.

Δεν ήταν του χαρακτήρα της τέτοιες συμπεριφορές και δεν της άρεσε ποτέ να το βάζει στα πόδια. Στην συγκεκριμένη περίπτωση όμως αντιμετώπιζε μία πολύ περίεργη κατάσταση και φαίνεται ότι πέραν από την θρασύτητα και κωμικότητα της συμπεριφοράς του κυρίου Νικολάου, εμπλέκονταν και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Όλο αυτό το σκηνικό την αποσυντόνιζε και την απομάκρυνε από τον αρχικό της στόχο, που ήταν να βρει τις ρίζες της, όμως δεν θα υποχωρούσε. Η απομάκρυνσή της από τη Πάφο θα ήταν μια προσωρινή αλλαγή προγράμματος, μέχρι να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, και θα επέστρεφε. Αυτό ήταν το μόνο σίγουρο.

Κατέβηκε αρχικά στη τραπεζαρία και πήρε το πρόγευμά της. Μίλησε στη συνέχεια με το διευθυντή του ξενοδοχείου και του είπε ότι για προσωπικούς λόγους θα έπρεπε να φύγει, αλλά θα επέστρεφε αργότερα. Δεν ήξερε ακριβώς πότε, ίσως σε δύο εβδομάδες. Επειδή είχε γίνει γνωστό το περιστατικό με την ξαφνική επίσκεψη του κυρίου Νικολάου, ο διευθυντής απολογήθηκε και τη διαβεβαίωσε ότι δεν επρόκειτο να επαναληφθεί. Η Ζήνα, που  δεν ήθελε να δώσει συνέχεια, αλλά ούτε να επιβεβαιώσει ότι ήταν η συγκεκριμένη επίσκεψη που την έκανε να φύγει, δεν σχολίασε τίποτε.

Ανεβαίνοντας στο δωμάτιό της, βρήκε στον υπολογιστή της ένα μήνυμα από τον κύριο Νεοφύτου, το δικηγόρο της. Απολογείτο για ότι συνέβηκε στο εστιατόριο και την διαβεβαίωνε ότι τυχαία τους συνάντησε ο κύριος Νικολάου και ότι ο ίδιος δεν γνώριζε τίποτε. Την παρακαλούσε να περάσει από το γραφείο του για να μιλήσουν και να «αρθεί η παρεξήγηση», όπως έλεγε.

Παρά το γεγονός ότι μέχρι εκείνη τη στιγμή ο κύριος Νεοφύτου είχε φερθεί άψογα απέναντί της, η Ζήνα ήταν βέβαιη ότι δεν ήταν άμοιρος ευθυνών.

Απάντησε τυπικά και λακωνικά:

Ευχαριστώ για το μήνυμά σας κύριε Νεοφύτου. Θα περάσω να σας δω, όταν θα είμαι έτοιμη.

Έστειλε μήνυμα στον Αλέξη ότι θα ακολουθούσε την συμβουλή του και θα έφευγε από τη Πάφο. Ύστερα τηλεφώνησε στην Ελένη. Την ενημέρωσε για τα χθεσινά γεγονότα, την επικοινωνία της με τον Αλέξη και την απόφασή της να φύγει από το ξενοδοχείο για κάποιο διάστημα. Δεν της έκρυψε την απογοήτευσή της για το επεισόδιο με τον κύριο Νικολάου κα την τροπή που πήραν τα γεγονότα.

-Μην στενοχωριέσαι καθόλου, της είπε η Ελένη. Τις προοπτικές που σου άνοιξε η Πάφος, μην νομίσεις ότι θα τις χάσεις. Σίγουρα θα επιστρέψεις, με τον Αλέξη μάλιστα αυτή τη φορά, και όλα θα είναι καλύτερα .Εξ άλλου δεν είναι μόνο η Πάφος που έχει ενδιαφέροντα πράγματα. Έλα να σου δείξουμε τη πόλη μας: τη Λευκωσία. Μπορεί να μην έχουμε τα όμορφα τοπία της Πάφου, αλλά η ιστορία ρέει παντού. Η Κύπρος είναι ένα μωσαϊκό από κομμάτια που διηγούνται το παρελθόν.

-Σε ευχαριστώ, Ελένη μου, έχεις δίκαιο. Παρόλο που αρχικά θύμωσα με τον Αλέξη και την επιμονή του να έρθει στη Κύπρο να αντιμετωπίσει τα δικά μου προβλήματα, τώρα νιώθω καλύτερα που θα είναι μαζί μου. Στο κάτω – κάτω βρίσκομαι σε μια ξένη χώρα, που δεν γνωρίζω τους ανθρώπους και τον τρόπο που συμπεριφέρονται. Ένας ντόπιος ξέρει καλύτερα πώς να διαχειριστεί την κατάσταση.

-Είσαι μεγάλη φεμινίστρια! Εδώ οι περισσότερες γυναίκες θα είχαν απαίτηση από τον άντρα τους να αναλάβει την κατάσταση, εσύ το βλέπεις σαν παρέμβαση. Μην ανησυχείς. Συμφωνώ μαζί σου!

Γέλασαν και οι δύο. Η Ζήνα πραγματικά συμπαθούσε την Ελένη και εύρισκε ότι ταίριαζαν πολύ οι δυο τους. Σίγουρα θα γίνονταν φίλες.

-Θα σου κλείσω δωμάτιο στο Hilton στη Λευκωσία. Βρίσκεται σε ένα προάστειο έξω από το κέντρο, την Έγκωμη. Μην περιμένεις κάτι πολύ μεγάλο ή υπερπολυτελές, όπως τα ξενοδοχεία της Πάφου, αλλά διαθέτει όλες τις προδιαγραφές για να έχεις μια άνετη διαμονή. Έχει και μια υπέροχη πισίνα, που σίγουρα δεν αντικαθιστά τη θάλασσα της Πάφου, όμως θα μπορείς να κολυμπάς κάθε μέρα..

-Ξεκινώντας από τη Πάφο και ερχόμενη προς τη Λευκωσία, μπορείς να σταματήσεις και να γνωρίσεις μερικά ενδιαφέροντα σημεία. Μόλις έξω από τη Πάφο είναι η παραλία που λέγεται ότι γεννήθηκε η Αφροδίτη. Ονομάζεται «Πέτρα του Ρωμιού» και είναι ένα πολύ όμορφο τοπίο. Εκεί κοντά είναι και τα Κούκλια, ένα χωριό με αρχαιότατη ιστορία. Πέραν από το ναό της Αφροδίτης, διαθέτει μουσείο και μία μεσαιωνική έπαυλη. Λίγο πριν τη Λεμεσό είναι η αρχαία πόλη του Κουρίου, με πολύ ενδιαφέροντα αρχαιολογικά ευρήματα. Μετά τη Λεμεσό είναι ο νεολιθικός οικισμός της Χοιροκοιτίας, με ανακατασκευασμένες μερικές κατοικίες για να δεις πώς ζούσαν οι άνθρωποι πριν δέκα χιλιάδες χρόνια.

-Μου έχει μιλήσει και ο Αλέξης για αυτό. Δεν ξέρω τι να πρωτοεπιλέξω. Όλα φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα!

-Ναι μάλλον είναι δύσκολο να τα δεις όλα σε μια μέρα. Θα σου εισηγούμουν να σταματήσεις στη Πέτρα του Ρωμιού για να θαυμάσεις το τοπίο και στη συνέχεια να επισκεφθείς το Κούριο. Κάτω από τον αρχαιολογικό χώρο βρίσκεται μια παραλία που λέγεται “Lady’s Mile”. Εκεί υπάρχουν εστιατόρια και μπορείς να πάρεις το μεσημεριανό σου γεύμα.

-Ναι φαίνεται λογικό. Όμως γιατί “Lady’s Mile”; Εννοώ γιατί αγγλική ονομασία;

-Μην ξεχνάς ότι η Κύπρος βρισκόταν κάτω από τους Βρετανούς από το 1878 μέχρι το 1960. Σε πολλά μας έχουν επηρεάσει. Μετά από τη Λεμεσό βρίσκεται μια άλλη παραλία που λέγεται “Governor’s Beach” . Παντού τα τοπωνύμια διηγούνται την ιστορία αυτού του τόπου. Μια θυελλώδη ιστορία. Η περιοχή του Κουρίου και του “Lady’s Mile”, βρίσκονται μέσα στα όρια των Βρετανικών Βάσεων της Επισκοπής. Βλέπεις οι Βρετανοί, πέραν από τα τοπωνύμια, φρόντισαν να διατηρήσουν και την φυσική παρουσία τους εδώ!

-Ξέρεις με ενδιαφέρει η ιστορία αυτού του τόπου, αλλά είναι πάρα πολλά για να τα αφομοιώσω. Κρίμα που δεν ενδιαφέρθηκα τόσα χρόνια!

-Λοιπόν, να μην σε καθυστερώ άλλο. Είναι καλά να ξεκινήσεις τώρα, πριν δυναμώσει η ζέστη. Εγώ θα σε δω απόψε στο ξενοδοχείο. Θα σε πάρω να φάμε μαζί και να γνωριστούμε από κοντά.

-Καλή σου μέρα, Ελένη. Καλή αντάμωση απόψε!

Η Ζήνα πακέταρε βιαστικά τα πράγματά της, δύο μόλις μέρες μετά που τα ξεπακέταρε, τα φόρτωσε στο αυτοκίνητό της, έβαλε στο GPS την διεύθυνση «Πέτρα του Ρωμιού» και ξεκίνησε.

Καθοδόν σκεφτόταν αυτά που είχε διαβάσει την πρώτη μέρα που έφθασε, για την θεά Αφροδίτη. Παρά το γεγονός ότι η Μαρία Στυλιανού της είχε πει ότι δεν θεωρείται ορθή από τους συγχρόνους γλωσσολόγους η ετυμολογία ότι το όνομά της Αφροδίτης προέρχεται από τον αφρό της θάλασσας, η Ζήνα προτιμούσε αυτή την ερμηνεία. Σύμφωνα με τον Ησίοδο λοιπόν, τον αρχαίο συγγραφέα της Θεογονίας, η Αφροδίτη γεννήθηκε όταν ο Κρόνος έκοψε τα γεννητικά όργανα του πατέρα του Ουρανού και τα πέταξε στη θάλασσα. Από τον αφρό της θάλασσας γεννήθηκε η Αφροδίτη, η ωραιότερη από τις θεές. Τα κύματα την έσπρωξαν στην ακτή της Πάφου, όπου οι άνθρωποι την φρόντισαν και την λάτρεψαν. Για το λόγο αυτό ονομάζεται Κύπριδα.

-Τι ωραία ιστορία! Σκέφτηκε η Ζήνα. Μου αρέσει ο τρόπος που οι αρχαίοι ερμήνευαν τη ζωή και τη φύση, μακριά από δογματισμούς και δομημένες ιεραρχίες. Απλά, ανθρώπινα και αμαρτωλά!

Δεν πέρασε πολλή ώρα και είδε την πινακίδα που έγραφε: Πέτρα του Ρωμιού και Venus Rock στα αγγλικά, παρόλο που δεν ήταν ακριβής η μετάφραση. Οδήγησε σε ένα ύψωμα, ειδικά διαμορφωμένο για να σταματούν τα αυτοκίνητα και να βλέπουν τη θέα. Κατέβηκε και κοίταξε κάτω. Ένας κόλπος, με λευκά βότσαλα και μερικούς ψηλούς βράχους να υψώνονται στις δύο άκρες. Ύστερα η ακτογραμμή χανόταν στο βάθος. Τα κύματα έσκαζαν πάνω στα βότσαλα και ένας λευκός αφρός σχηματιζόταν. Εκεί θα βγήκε από τη θάλασσα η θεά, χιλιάδες χρόνια πριν.

Το τοπίο ήταν πανέμορφο. Όχι όμως και μοναδικό. Θυμήθηκε την ακτή «The twelve apostles” στην πατρίδα της, αλλά και αλλού. Δεν ήταν αυτό που την εντυπωσίασε. Ήταν κάτι απόκοσμο που ενέπνεε ο χώρος. Η λευκή παραλία,  η μπλε θάλασσα και η σιωπή. Αναμφίβολα είχε κάτι το θεϊκό. Είδε μερικούς τουρίστες να ξαπλώνουν με τις πετσέτες τους  στα βότσαλα και μερικούς να κολυμπούν. Δεν ήταν οργανωμένη παραλία εδώ. Η ακτή που δέχθηκε την Αφροδίτη παρέμενε αναλλοίωτη.

Έμεινε για λίγο να κοιτάζει την ομορφιά που απλωνόταν μπροστά της και μπήκε στο αυτοκίνητό της. Θα ξαναρχόταν εδώ κατά την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Και θα κολυμπούσε. Σίγουρα η εμπειρία θα ήταν μαγική.

Ρύθμισε το GPS στη διεύθυνση «Κούριο» και ξεκίνησε. Από τα λίγα που είχε διαβάσει, έμαθε ότι ήταν μία από τις πόλεις – βασίλεια της Κύπρου. Υπήρχαν αρχαιολογικά κατάλοιπα από τους νεολιθικούς χρόνους, την κλασική περίοδο 3^ο και 4^ο αιώνα π.Χ. αλλά κυρίως από τη Ρωμαϊκή εποχή δηλαδή μέχρι τον 5^ο αιώνα μ.Χ. Μια περιοχή που κατοικείτο δηλαδή για χιλιάδες χρόνια. Αυτή η βουτιά στην ιστορία και στο παρελθόν την έκανε να ανατριχιάζει.

Φτάνοντας στο Κούριο, διαπίστωσε ότι η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη σε ένα ύψωμα και έβλεπε προς τη θάλασσα. Αποφάσισε ότι δεν θα καταπιανόταν με τις λεπτομέρειες του αρχαιολογικού χώρου. Θα περπατούσε απλά ανάμεσα στα ερείπια και θα προσπαθούσε να αισθανθεί την παρουσία των ανθρώπων που έζησαν και δημιούργησαν πριν χιλιάδες χρόνια σε αυτό το τόπο.

Εκείνο που την εντυπωσίασε από τη πρώτη στιγμή ήταν η απίστευτη θέα. Η αρχαία πόλη βρισκόταν σε ένα ύψωμα, που κατέληγε σε ένα γκρεμό και από κάτω η θάλασσα. Να απλώνεται σε βαθύ μπλε, ενώ τα γύρω ασβεστολιθικά πετρώματα, φάνταζαν λευκά. Όλα τα αρχαία οικοδομήματα ήταν κτισμένα με πέτρα, στους ίδιους χρωματισμούς και χαρουπιές περιβάλλαν τον χώρο. Στο βάθος μπορούσε κανείς να δει τις πράσινες φυτείες της περιοχής.

Καθώς περπατούσε έβλεπε τις πινακίδες που έλεγαν Οικία Θησέα, Οικία Ευστολίου, Οικία των Μονομάχων. Όλες αυτές οι οικίες διέθεταν ψηφιδωτά πατώματα, που παρουσίαζαν διάφορες σκηνές από τη μυθολογία καθώς και χριστιανικά σύμβολα. Υπήρχαν λουτρά σε αρκετά σημεία, η Αγορά και άλλα δημόσια κτήρια.

-Οι άνθρωποι που έζησαν σε αυτό το τόπο, τόσες χιλιάδες χρόνια πριν, απολάμβαναν ένα πολιτισμό που λίγο έχει να ζηλέψει από τον σύγχρονο τεχνολογικό πολιτισμό μας, σκέφτηκε. Μπορεί να μην διέθεταν τις έξυπνες ηλεκτρικές συσκευές που έχουμε εμείς σήμερα, αλλά δεν υστερούσαν σε τέχνες και καθημερινές διευκολύνσεις.

Προχωρώντας έφτασε στο αρχαίο θέατρο. Ένα ημικυκλικό αμφιθέατρο που έβλεπε προς τη θάλασσα. Ένα πανόραμα.

Κάθισε σε μια από τις κερκίδες και προσπάθησε να θυμηθεί τι της είχε πει ο Αλέξης για το αρχαίο δράμα. Η αλήθεια ήταν ότι η ίδια δεν γνώριζε και πολλά για την αρχαία ελληνική ιστορία και τον αρχαίο πολιτισμό. Κατακρίβεια δεν γνώριζε τίποτε πριν συναντήσει τον Αλέξη. Εκείνος την είχε εισαγάγει στο κόσμο των αρχαίων αυτών ανθρώπων, που έβαλαν τα θεμέλια του σύγχρονου πολιτισμού.

Από ότι θυμόταν, το αρχαίο δράμα ξεκίνησε από τις γιορτές που γίνονταν προς τιμή του Διόνυσου, ενός αρχαίου θεού των Ελλήνων, που γεννήθηκε με θαυματουργό τρόπο από το μηρό του πατέρα του Δία. Ο Δίας είναι ο Ζευς, από το όνομα του οποίου προέρχεται το δικό της όνομα: Ζηνοβία.

Εν πάση περιπτώσει, δεν θυμόταν περισσότερες λεπτομέρειες, όμως ήξερε ότι αυτό που λέμε εμείς σήμερα θέατρο και θεατρικές παραστάσεις ξεκίνησαν τότε. Το θεωρούσαν τόσο σημαντικό για την επιμόρφωση των κατοίκων που Περικλής, ένας σπουδαίος Αθηναίος πολιτικός και στρατηγός, επιχορηγούσε τους άπορους πολίτες για να παρακολουθούν δωρεάν τις αρχαίες παραστάσεις.

-Αυτό και αν είναι πολιτισμός! σκέφτηκε.

Ύστερα κοίταξε την απίστευτη θέα.

-Οι παραστάσεις θα πρέπει να γινόντουσαν μέρα, κατέληξε. Δεν ήταν δυνατό να έχουν ικανοποιητικό φωτισμό για να τις κάνουν τη νύχτα. Μπροστά σε αυτό το μαγικό τοπίο, οι άνθρωποι θα άκουγαν τις αλήθειες και τους προβληματισμούς που εξέφραζαν οι ηθοποιοί και σε συνάρτηση με τη φύση γύρω τους, θα αφομοίωναν το απόφθεγμα των λόγων τους. Οι θεοί τους, που προέρχονταν από τη φύση, τους μιλούσαν μέσα από τη φύση και τους μυούσαν στις αρχές και τη φυσική τάξη των πραγμάτων.

Ανατρίχιασε με τη σκέψη της. Ένοιωσε ότι ήρθε σε επαφή με μια αρχέγονη αλήθεια. Έτσι απλά. Από την επίδραση του χώρου.

-Με αυτό τον τρόπο ξεκίνησαν οι πολιτισμοί, σκέφτηκε. Μέσα στην ομορφιά και τη τάξη που προσφέρει η φύση. Εδώ είναι οι τέχνες. Οι πόλεμοι και η βαναυσότητα πηγάζουν από την αταξία και την αναρχία.

Κοίταξε το ρολόι της. Είχε περάσει το μεσημέρι. Θα έτρωγε κάτι σ’ ένα από τα εστιατόρια που έβλεπε κάτω στη παραλία και θα ξεκινούσε για τη Λευκωσία. Αρκετή περιδιάβαση για μία μέρα. Δεν ήταν δυνατό να τα αφομοιώσει περισσότερα. Εξ άλλου, όταν ερχόταν ο Αλέξης, όλα θα ήταν πιο εύκολα.

Το γεύμα στο παραθαλάσσιο εστιατόριο ήταν μια ακόμα επιβεβαίωση της εύγευστης κυπριακής κουζίνας. Τέλειωσε με ένα κυπριακό καφέ και ένα γλυκό του κουταλιού, που της σύστησε το γκαρσόνι και ξεκίνησε για τη Λευκωσία.

Η διαδρομή ήταν ευχάριστη. Πέρασε από τη Λεμεσό και είδε από ψηλά τη πόλη που φημιζόταν για τη νυχτερινή της ζωή και το κοσμοπολίτικο περιβάλλον της. Διέσχισε τα χαμηλά μέρη της οροσειράς του Τροόδους και πήρε μια γεύσή των δασών της Κύπρου, με τα πεύκα να κυριαρχούν. Στην πατρίδα της τα δάση ήταν από ευκαλύπτους, αν και υπήρχαν μερικά με πεύκα που τα έφεραν οι πρώτοι άποικοι. Δεν ήταν όμως γηγενή  για την Αυστραλία.

Κατηφορίζοντας τους τελευταίους λόφους, αντίκρυσε στη πεδιάδα τη Λευκωσία να απλώνεται νωχελικά. Απέναντι ήταν ο Πενταδάχτυλος. Η άλλη οροσειρά της Κύπρου, μετά το Τρόοδος. Εδώ τα βουνά ήταν πιο χαμηλά και ήρεμα. Ακριβώς απέναντί της είδε χαραγμένη στη πλαγιά του βουνού μία σημαία με ένα μισοφέγγαρο. Θυμήθηκε τα λόγια του Αλέξη για την τουρκική εισβολή του 1974, θυμήθηκε για τον ξεριζωμό της οικογένειάς του από το χωριό τους, το Μαραθόβουνο.

Από τη στιγμή που πάτησε στη Κύπρο, για πρώτη φορά ερχόταν σε επαφή με τη σύγχρονη ιστορία. Και αυτή η ιστορία ήταν χαραγμένη σε ένα βουνό για να τη βλέπει όποιος ερχόταν σε αυτό το τόπο.

-Δεν είναι όλα ρόδινα και ρομαντικά, σκέφτηκε. Αυτός ο τόπος είναι μοιρασμένος και χαραγμένος με πόνο. Κάτι άλλο που έχω να μάθω εδώ.

Έφτασε στο ξενοδοχείο της αργά το απόγευμα και τηλεφώνησε στην Ελένη. Συμφώνησαν να βρεθούν νωρίς για δείπνο, γιατί η Ζήνα ήταν αρκετά κουρασμένη.

-Θα φάμε σε ένα εστιατόριο στο χώρο του ξενοδοχείου, της είπε η Ελένη. Σερβίρει ελληνικούς μεζέδες που είμαι σίγουρη ότι θα σου αρέσουν.

Η συνάντηση ήταν ευχάριστη και για τις δυο. Η Ζήνα της διηγήθηκε τις εντυπώσεις της από τα μέρη που επισκέφθηκε και η Ελένη της έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για την έκταση γης που είχε στη Κάτω Πάφο, σε μια πλαγιά που βλέπει προς τη θάλασσα.

-Είναι εξαιρετική η τοποθεσία, της είπε. Λυπούμαι πραγματικά που δεν μπόρεσες να τη δεις ακόμα. Η θέα είναι φαντασμαγορική.

-Το σπίτι της Ζηνοβίας υπάρχει;

-Υπάρχουν κάποια ερείπια εκεί, που σηματοδοτούν την ύπαρξη μιας κατοικίας. Δεν υπάρχει στέγη, οι τοίχοι έχουν σχεδόν κατεδαφιστεί, αλλά δείχνουν σαφώς πού υπήρχαν τα δωμάτια και το μέγεθός τους. Τα μέρη των τοίχων που ήταν κατασκευασμένα με πέτρα, διατηρούνται κάπως, αλλά τα μέρη από πλίνθους δεν υπάρχουν πια. Το πάτωμα ήταν σκεπασμένο με πλάκες από κυπριακό μάρμαρο και σε μερικά σημεία κοντά στους τοίχους διατηρείται ακόμα, αλλά στο κέντρο των δωματίων έχει καταστραφεί. Στην αυλή υπάρχουν τα υπολείμματα ενός παλιού πηγαδιού, ελιές και χαρουπιές. Τα υπόλοιπα δένδρα έχουν ξεραθεί.

-Πιστεύεις ότι θα μπορούσε να ανακατασκευαστεί η κατοικία;

-Είναι πολύ δύσκολο. Τα υλικά δεν υπάρχουν πια και αν μπορέσουμε να τα βρούμε είναι πανάκριβα – μιλώ για τους πλίνθους. Είναι δική σου επιλογή αν θέλεις να πληρώσεις τόσο ακριβά για να αναστήσεις το σπίτι της γιαγιάς σου ή θα θελήσεις να κτίσεις μια καινούργια κατοικία με σύγχρονα υλικά.

-Θα πρέπει να την επισκεφθούμε πρώτα, πριν αποφασίσω. Τι γνώμη έχεις για τις επιδιώξεις του κυρίου Νικολάου;

-Φαίνεται ότι είναι ένας αδίστακτος επενδυτής, που ποντάρει στη γοητεία του. Αλλά έφαγε τα μούτρα του! Φυσικά έχει ευθύνη και ο δικηγόρος σου που τον ενημέρωσε σχετικά. Η προσδοκία του κέρδους κάνει τους ανθρώπους θρασείς και μερικές φορές επικίνδυνους.

-Το θέμα αυτό θα το χειριστούμε όταν έρθει ο Αλέξης. Δεν θέλω να μπλέξω άλλο με τέτοιους τύπους. Απλά λυπάμαι που χάνω χρόνο άδικα.

-Κάθε εμπόδιο για καλό. Θα αξιοποιήσεις το χρόνο σου διαφορετικά. Θα σε ξεναγήσω εγώ στη Λευκωσία. Είναι ευκαιρία να γνωρίσεις και αυτή τη πόλη.

Σύντομα τελείωσαν τη συζήτηση και η Ζήνα πήγε στο δωμάτιό της. Ήταν πολύ αργά για να τηλεφωνήσει στον Αλέξη και έτσι ξάπλωσε να κοιμηθεί. Είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τη ροή των γεγονότων. Μέχρι τώρα έδειχναν ότι την οδηγούσαν σε νέα ενδιαφέροντα μονοπάτια.

-Αλήθεια τι να κρύβεται στην επόμενη στροφή;

Ήταν η τελευταία σκέψη της πριν κοιμηθεί.

 

 

 

Αφροδίτη

Κούριο

Διόνυσος

Αρχαίο Δράμα

Φωτογραφία

Σεμέλη