Το μυστικό της Ζηνοβίας (Κεφάλαιο 15)

 

Το κείμενο αυτό είναι προϊόν μυθοπλασίας. Κανένας από τους χαρακτήρες που περιγράφονται δεν είναι πραγματικός.

Κύπρος –  Καλοκαίρι 2021

Η Ζήνα, μετά την άφιξή της στο ξενοδοχείο και τις απαραίτητες διαδικασίες για το check in, που κάτω από τις  συγκεκριμένες συνθήκες συμπεριλάμβαναν περισσότερα προαπαιτούμενα, όπως κατοχή πιστοποιητικού εμβολιασμού κατά του Covid – 19, επικοινώνησε με τον Αλέξη και τον ενημέρωσε για το ταξίδι της. Του μίλησε και για την καινούργια φίλη της, την Μαρία Στυλιανού. Του έκρυψε το γεγονός ότι μίλησε με τη Μαρία στα ελληνικά, ίσως γιατί ακόμα δεν ήταν έτοιμη και το κάνει συνεχώς. Χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια εκ μέρους της και προτιμούσε να περιμένει λίγο καιρό.

Την άλλη μέρα η Ζήνα, ξύπνησε νωρίς. Η αλλαγή ώρας αναστάτωσε τον οργανισμό της, όμως όπως  ήταν πολύ κουρασμένη, κοιμήθηκε βαρετά το βράδυ. Η ώρα ήταν έξι το πρωί. Την προηγούμενη μέρα, είχε εξερευνήσει λίγο το ξενοδοχείο και είδε ότι είχε πρόσβαση στη θάλασσα. Είχαν τοποθετήσει δύο λιμενοβραχίονες και δημιουργήσει μια μικρή παραλία, διότι η περιοχή γενικά ήταν γεμάτη βράχια και η θάλασσα κάπως άγρια. Φόρεσε λοιπόν το μαγιό της και αφού πέρασε από τις εντυπωσιακές πισίνες του ξενοδοχείου, κατέβηκε στη παραλία.

Η ώρα του πρωινού ήταν μαγική. Η θάλασσα ήταν ήσυχη και ιδιαίτερα στο χώρο που περικλειόταν ανάμεσα στους δύο βραχίονες, έμοιαζε ακίνητη. Πρώτη φορά στη ζωή της η Ζήνα είχε δει θάλασσα που να μοιάζει με επιφάνεια καθρέφτη. Στην πατρίδα της η θάλασσα ήταν ωκεανός που βρυχιόταν και μούγκριζε. Εδώ ήταν μια άλλη διάσταση. Δεν υπήρχε κανείς άλλος εκείνη την ώρα. Προχώρησε προς το νερό και άρχισε να περπατά. Ήταν τόσο καθαρό που μπορούσε να δει τα πόδια της και κάτι μικρά ψαράκια που κολυμπούσαν.

Όταν βούτηξε και άρχισε να κολυμπά, ένοιωσε την ενέργεια του νερού να γεμίζει το κορμί της και να την αναζωογονεί. Θυμήθηκε ότι πάντοτε το νερό της άφηνε αυτή την αίσθηση. Στον ωκεανό της πατρίδας της όμως, η άγρια κίνηση της θάλασσας και τα ψηλά κύματα έκαναν όλη την εμπειρία μια δυνατή πάλη με τη φύση και την γέμιζαν ερωτηματικά για το σκοτεινό μυστήριο του βυθού. Εδώ η διαύγεια του νερού ήταν απίστευτη και τα αισθήματα διαφορετικά. Ήταν μια αγκαλιά που την λίκνιζε και την γύριζε με τρυφερότητα πίσω στην μήτρα που την γέννησε.

Αφού κολύμπησε για μισή ώρα επέστρεψε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και ετοιμάστηκε για το πρόγευμα. Κατέβηκε κάτω στη τραπεζαρία φορώντας την μάσκα της, γιατί μέσα στο ξενοδοχείο έπρεπε συνεχώς να έχει μάσκα και μόνο την ώρα του φαγητού μπορούσε κανείς να την βγάλει.

Ήταν δύσκολο να αντισταθεί στη ποικιλία του  πλούσιου μπουφέ. Προσπάθησε πάντως να επιλέξει ντόπια προϊόντα όπως χαλούμι, μαρμελάδες, μικρές ελαιόπιτες και διάφορα φρούτα. Ήταν όλα υπέροχα!

-Με τέτοιες λιχουδιές θα παχύνω, σκέφτηκε. Πρέπει να συγκρατηθώ, αλλά δεν το βλέπω!

Επιστρέφοντας στο δωμάτιό της, έστειλε μήνυμα στο δικηγόρο της από το δικηγορικό γραφείο της Πάφου. Λεγόταν Νεόφυτος Νεοφύτου, ένα καθαρά Παφίτικο όνομα της είχαν πει, γιατί ο Άγιος Νεόφυτος ήταν άγιος της Πάφου και το μοναστήρι του δεν απείχε και πολύ από την πόλη. Συνεννοήθηκαν να συναντηθούν το μεσημέρι. Θα ερχόταν να την πάρει από το ξενοδοχείο της για να πάνε για φαγητό και να της παραδώσει τους τίτλους ιδιοκτησίας στο όνομά της.

Ύστερα επικοινώνησε με τον Αλέξη. Η ώρα στην Αυστραλία ήταν 5 το απόγευμα, όταν στη Κύπρο ήταν 10 το πρωί. Επτά ώρες διαφορά δηλαδή. Έτσι έπρεπε να του μιλά το πρωί ή έστω νωρίς το απόγευμα. Του είπε για την εμπειρία της με τη θάλασσα και εκείνος τη διαβεβαίωσε ότι θα είχε και άλλες παρόμοιες εκπλήξεις σε αυτό το μικρό τόπο, που ήταν η πατρίδα του.

-Ξέρεις, της είπε, λέγεται ότι η Μεσόγειος θάλασσα είναι το λίκνο του ανθρώπινου πολιτισμού. Από ότι ξέρουμε μέχρι τώρα, οι πρώτοι άνθρωποι που δημιούργησαν οικισμούς ήταν στη περιοχή της Μεσοποταμίας και ύστερα επεκτάθηκαν στη Μέση Ανατολή και στη Κύπρο. Θα ήταν καλά να επισκεφθείς τον οικισμό της Χοιροκοιτίας κοντά στη Λεμεσό, που άνθρωποι ξεκίνησαν να εγκαθίστανται εκεί εδώ και χιλιάδες χρόνια, τουλάχιστον 7000 π.Χ. ή και νωρίτερα. Πιστεύω θα τον βρεις πολύ ενδιαφέροντα χώρο.

Ύστερα κάθισε στο μπαλκόνι του δωματίου της που έβλεπε την θάλασσα. Ανάπνευσε βαθιά την μυρωδιά της αλμύρας που έφτανε μέχρι εκεί και ξαναπήρε στα χέρια της τα γράμματα του παππού της. Άρχισε να τα διαβάζει ξανά, έτσι σκόρπια, όπου έπεφτε το μάτι της. Οι εντυπώσεις της Ζηνοβίας, οι συμβουλές της προς το γιο της, όλα ήταν για αυτή σαν μια κουβέντα μαζί της. Και τώρα που ήταν στο τόπο της, η κουβέντα αυτή αποκτούσε μια άλλη υπόσταση.

-Πρέπει να τηλεφωνήσω στην Ελένη, σκέφτηκε. Πριν συναντήσω το δικηγόρο. Καλά είναι να ξέρω τι θα μου πει.

Κάλεσε λοιπόν την Ελένη, η οποία ενθουσιάστηκε μόλις την άκουσε.

-Καλωσόρισες, της είπε. Πώς ήταν το ταξίδι σου; Πώς είναι το ξενοδοχείο;

-Όλα καλά της απάντησε η Ζήνα. Είναι σαν να βρίσκομαι σε κατάσταση έκστασης ακόμα. Όλα μου φαίνονται υπέροχα. Θα ήθελα όμως να μιλήσω μαζί σου γιατί το μεσημέρι θα συναντήσω το δικηγόρο. Μήπως έχεις κάτι ενδιαφέρον να μου πεις που αφορά την περιουσία της Ζηνοβίας;

-Ναι, κάτι περίεργο συνέβηκε. Επικοινώνησα με το Δήμο Πάφου για να ρωτήσω για τις προοπτικές αξιοποίησης του τεμαχίου και προς μεγάλη μου έκπληξη με πληροφόρησαν ότι κάποιος επενδυτής ρωτούσε πρόσφατα για το ίδιο τεμάχιο, λέγοντας πως είναι δικό του.

-Δεν μου έδωσαν περισσότερες πληροφορίες, παρόλο που ρώτησα και μάλλον προσπάθησαν να αποσιωπήσουν το θέμα. Μήπως ο αγοραστής, για τον οποίο σου μιλούσε ο δικηγόρος σου, προτρέχει των γεγονότων;

-Ίσως, δεν ξέρω. Καλά έκανες και μου το είπες, έτσι θα είμαι πιο προσεκτική. Πότε θα μπορέσω να σε δω από κοντά και να πάμε μαζί να επισκεφθούμε την περιουσία αυτή.

-Αύριο δεν μπορώ γιατί έχω μια δουλειά, αλλά θα προσπαθήσω μεθαύριο να είμαι εκεί. Θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω από κοντά! Να είσαι προσεκτική με το δικηγόρο. Δεν ξέρουμε ποιες είναι οι προθέσεις του.

-Μην ανησυχείς! Όλα θα πάνε καλά. Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου.

-Λοιπόν θα επικοινωνήσουμε αύριο για να συμφωνήσουμε τις λεπτομέρειες. Μέχρι τότε να προσέχεις. Όλοι οι Κύπριοι δεν είναι άγιοι! Τώρα θα γνωρίσεις και την άλλη πλευρά τους.

-Σε ευχαριστώ πολύ! Όλα θα πάνε καλά, θα δεις.

Κλείνοντας το τηλέφωνο η Ζήνα έμεινε για λίγο σκεφτική. Φαίνεται ότι οι πιέσεις για να την πώληση θα εντείνονταν αλλά η ίδια δεν ήταν άτομο που πειθόταν εύκολα.

-Θα δούμε, ψιθύρισε.

Άρχισε να ετοιμάζεται γιατί σε λίγο θα ερχόταν ο δικηγόρος. Είχαν συμφωνήσει να βρεθούν στο λόμπι του ξενοδοχείου, γύρω στις 12.30 το μεσημέρι. Φόρεσε ένα κίτρινο φόρεμα που ταίριαζε με τα καστανόξανθα μαλλιά της και φώτιζε τα σκούρα μάτια της. Ήταν πολύ εντυπωσιακή. Τόνισε τα μάτια της με πράσινο μολύβι και έβαλε ένα ανοικτόχρωμο πορτοκαλί κοκκινάδι.

-Με τη μάσκα να σκεπάζει το πρόσωπο, κανείς δεν θα το δει, σκέφτηκε αλλά δεν πειράζει.

Όταν φρόντιζε τον εαυτό της ήθελε να το κάνει ολοκληρωμένα. Δεν της άρεσαν οι μισοδουλειές. Έριξε μια τελευταία ματιά στο καθρέφτη, πήρε την τσάντα της και κατέβηκε στο λόμπι. Ρώτησε την ρεσέψιονιστ αν την ζήτησε κανένας κύριος και εκείνη της έδειξε ένα παχουλό κύριο μετρίου αναστήματος, γύρω στα σαράντα, που καθόταν παραπέρα. Τον πλησίασε και τον ρώτησε στην αγγλική γλώσσα:

-Είστε ο κύριος Νεοφύτου; Εγώ είμαι η Ζήνα Βασιλόπουλος.

Παρόλο που ο κύριος Νεοφύτου φορούσε μάσκα, η Ζήνα κατάλαβε από την έκφραση των ματιών του, πως έμεινε με το στόμα ανοικτό όταν την αντίκρυσε.

-Ω, ναι βέβαια. Εγώ είμαι. Χαίρομαι πάρα πολύ που σας γνωρίζω! Είστε πανέμορφη!

-Ευχαριστώ πολύ! Μάλλον είναι τα κυπριακά μου γονίδια!

-Δεν ξέρω, μάλλον είναι ο συνδυασμός. Πολύ παράξενη μείξη τα χρώματά σας!

Η Ζήνα γέλασε κολακευμένη.

-Ας ξεκινήσουμε, είπε για να αλλάξει τη συζήτηση γιατί είχε αρχίσει να νιώθει άβολα.

-Παρακαλώ ακολουθήστε με. Το αυτοκίνητό μου είναι έξω.

Στο χώρο στάθμευσης του ξενοδοχείου τους περίμενε η μερσεντές του κυρίου Νεοφύτου.

-Θα πάμε στο κόλπο των Κοραλλίων, της είπε. Είναι ένα εστιατόριο με καταπληκτική θέα. Οι ντόπιοι αποκαλούν την τοποθεσία Μάα ή Παλαιόκαστρο. Εκεί υπάρχουν αρχαιολογικά κατάλοιπα οικισμού και τειχών της Ύστερης εποχής του Χαλκού, 1200 π.Χ. Πρόσφατα έκτισαν και ένα Μουσείο με τα εκθέματα που βρέθηκαν. Το όνομα Μάα πιθανόν να προέρχεται από αρχαία θεότητα. Βλέπετε πώς διατηρούνται οι ονομασίες σε αυτά τα μέρη!

-Μένω έκπληκτη με την ιστορία που κρύβει ο τόπος!

-Όλη η Κύπρος, αλλά ιδιαίτερα η Πάφος, είναι αυτό που λέμε, κάθε βήμα και μια αρχαιότητα. Κοντά στο ξενοδοχείο που μένετε είναι ο αρχαιολογικός χώρος Τάφοι των Βασιλέων, ένα νεκροταφείο βασικά της ελληνιστικής περιόδου, με στοιχεία ταφής που μοιάζουν με αντίστοιχα στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.

-Δεν ξέρω τι να πω! Όλα φαίνεται να παντρεύονται με την ιστορία του παρελθόντος αλλά και με την ιστορία της οικογένειάς μου.

-Κοντά στο λιμανάκι της Πάφου είναι ένας άλλος αρχαιολογικός χώρος, που περιλαμβάνει κατοικίες με ψηφιδωτά δάπεδα, εξαιρετικής αξίας και ποιότητας, της περιόδου 3^ου και 4^ου αιώνα μ.Χ.. Θα ήταν καλά να τα επισκεφθείτε.

-Σίγουρα θα τα επισκεφθώ. Νοιώθω μαγεμένη.

-Με την κουβέντα, φτάσαμε. Εδώ είναι το εστιατόριο που θα φάμε.

Προχώρησαν προς το εστιατόριο, το οποίο βρισκόταν ψηλά και κάτω έβλεπες τον κόλπο, που έμοιαζε με πέταλο, και τους τουρίστες που λιάζονταν στη παραλία. Κάθισαν σε ένα τραπεζάκι με θέα την θάλασσα και η Ζήνα κοίταζε το τοπίο εντυπωσιασμένη. Είχε σχεδόν ξεχάσει γιατί βρισκόταν εδώ. Αισθανόταν σαν τουρίστας.

Άφησε την επιλογή των πιάτων στο κύριο Νεοφύτου και δεν το μετάνιωσε. Τα ψάρια εδώ είχαν πολύ καλύτερη γεύση από ότι ήξερε.

-Είναι η Μεσόγειος θάλασσα, της είπε. Εδώ όλα είναι πιο νόστιμα.

-Το κατάλαβα, του απάντησε μπουκωμένη. Φοβάμαι ότι θα βάλω πολύ βάρος μέχρι να φύγω. Το φαγητό είναι εξαιρετικό.

Μόλις τελείωσαν το φαγητό τους ο κύριος Νεοφύτου της παρέδωσε ένα φάκελο.

-Εδώ είναι όλοι οι τίτλοι ιδιοκτησίας, της είπε, μεταβιβασμένοι στο όνομά σας. Θα πρέπει να περάσετε και από το γραφείο μου για κάποιες υπογραφές. Τα τεμάχια στο χωριό Στατός είναι πολύ μικρά και μάλλον έχουν συγχωνευτεί με τις διπλανές περιουσίες. Θα πρέπει να διεκδικήσουμε κάποια αποζημίωση από τους τωρινούς καλλιεργητές, αν το επιθυμείτε. Πάντως δεν έχουν ιδιαίτερη αξία, σε σχέση με την έκταση εδώ στη Πάφο.

-Όχι, δεν θα το ήθελα. Από ότι κατάλαβα από τις επιστολές της Ζηνοβίας στο γιο της, τα είχε παραχωρήσει στην οικογένεια μιας φίλης της για να τα καλλιεργούν. Το μόνο που θα μπορούσα να κάνω είναι να τους τα μεταβιβάσω, αν και δεν νομίζω να βρούμε άκρη μετά από εκατό χρόνια.

-Εντάξει, όπως νομίζετε. Μπορούμε να το δούμε αργότερα.

Την ώρα του γλυκού – είχαν παραγγείλει παραδοσιακό μπακλαβά – η Ζήνα είδε ένα κύριο να πλησιάζει με ένα πλατύ χαμόγελο. Τόσο πλατύ που φαινόταν ψεύτικο. Ήταν γύρω στα 45, ψηλός, μελαχρινός, πολύ γυμνασμένος με εφαρμοστό μπλουζάκι για να προβάλλονται οι μύες του και σχετικά καλοφτιαγμένο πρόσωπο. Ήταν ο άντρας που για μερικές γυναίκες θα φάνταζε πολύ γοητευτικός, για τη Ζήνα όμως όχι. Ήταν ακριβώς ο τύπος που δεν θα συμπαθούσε.

Τους χαιρέτησε στα αγγλικά και συστήθηκε:

-Αντρέας Νικολάου, επενδυτής. Εσείς θα πρέπει να είστε η Ζήνα Βασιλόπουλος.

Και κάθισε στο τραπεζάκι τους, αφού παράγγειλε στην σερβιτόρα ένα καφέ. Η Ζήνα κατάλαβε αμέσως το ρόλο του. Ήταν ο ενδιαφερόμενος για την περιουσία της. Δεν είπε τίποτε και περίμενε να δει τη συνέχεια.

Ο κύριος Νικολάου την κοίταζε, θα μπορούσε να πει κανείς με αναίδεια, και κλείνοντας το μάτι στον κύριο Νεοφύτου, ψιθύρισε κάτι που η Ζήνα δεν κατάλαβε αλλά ήταν σίγουρη πως επρόκειτο για σεξιστικό σχόλιο. Προς στιγμή σκέφτηκε να σηκωθεί και να φύγει – τουλάχιστον έτσι την πρόσταζε το εκρηκτικό ταπεραμέντο της – αλλά συγκρατήθηκε γιατί ήθελε να δει την εξέλιξη αυτής της παράστασης.

Η συνέχεια ήταν αρκετά ενοχλητική για τη Ζήνα, γιατί ο κύριος Νικολάου άρχισε να την φλερτάρει ασύστολα, χαρίζοντάς της ψεύτικα χαμόγελα, λάγνες ματιές και φτηνά κομπλιμέντα. Πώς συγκρατήθηκε δεν ήξερε ούτε και η ίδια. Στο τέλος κατέληξε στο επίμαχο θέμα.

-Γνωρίζω για την περιουσία που έχετε στη Κάτω Πάφο και θα ήθελα να την αγοράσω. Μπορώ να σας πληρώσω όσα θέλετε. Έχω ήδη ετοιμάσει σχέδια για την ανάπτυξή της, και μπορώ να σας τα δείξω!

Εδώ η Ζήνα δεν μπορούσε να συγκρατηθεί άλλο. Έγινε έξω φρενών. Σηκώθηκε πάνω και γυρίζοντας στον κύριο Νεοφύτου, ο οποίος ήταν φανερό ότι βρέθηκε σε πολύ δύσκολή θέση, του είπε αυστηρά:

-Με ποιο δικαίωμα κύριε Νεοφύτου, πληροφορήσατε τον κύριο Νικολάου για την δική μου περιουσία; Σας είχα κάμει σαφές ότι δεν ενδιαφέρομαι να την πουλήσω!

Και γυρίζοντας προς τον κύριο Νικολάου πρόσθεσε:

-Και εσείς, πόσο θράσος πρέπει να έχετε για να εκπονήσετε σχέδια αξιοποίησης μίας έκταση που δεν σας ανήκει; Είπα και επαναλαμβάνω: Δεν ενδιαφέρομαι να πουλήσω την περιουσία μου! Και αν ενδιαφερθώ, θα βρω τον αγοραστή με το δικό μου τρόπο. Χαίρετε!

Προχώρησε προς ένα υπάλληλο ζητώντας του να της καλέσει ένα ταξί. Ο κύριος Νεοφύτου έτρεξε πίσω της, απολογούμενος και παρακαλώντας την να επιστέψει στο ξενοδοχείο της μαζί του.

-Όχι, του είπε κοφτά. Ευχαριστώ πολύ για το γεύμα αλλά είχα αρκετά για σήμερα!

Όταν επέστρεψε στο ξενοδοχείο ήταν αρκετά αναστατωμένη. Φόρεσε το μαγιό της και βούτηξε στη θάλασσα, που δεν ήταν πια τόσο ήρεμη όσο το πρωί, αλλά δεν την ένοιαζε. Το κολύμπι την βοήθησε να ηρεμήσει και αφού έκανε ένα ντους, φόρεσε κάτι ελαφρύ και κάθισε στο μπαλκόνι του δωματίου της. Το εκθαμβωτικό φως της ημέρας είχε αρχίσει να απαλύνεται καθώς ο ήλιος έγερνε και το δειλινό άπλωνε τα χρώματά του στον ορίζοντα. Όσο περνούσε η ώρα, το τριανταφυλλί γινόταν ένα βαθύ πορτοκαλί,  που μετατρεπόταν σιγά – σιγά σε κόκκινο και αντικαθιστούσε το γαλάζιο του ουρανού.

-Μαγική ώρα, σκέφτηκε. Θα έχω την τύχη να βλέπω το ηλιοβασίλεμα από το μπαλκόνι μου!

Αποφάσισε να μην φάει δείπνο, μετά το πλούσιο μεσημεριανό και έτσι παράγγειλε μία σαλάτα να την φέρουν στο δωμάτιό της. Έφαγε νωρίς και σκεφτόταν να ξαπλώσει και νωρίς. Το σκοτάδι είχε πέσει και η Ζήνα καθόταν στο μπαλκόνι της απολαμβάνοντας την γλυκιά νύχτα και τη σιωπή, όταν άκουσε ένα κτύπημα στη πόρτα. Παραξενεύτηκε. Δεν περίμενε κανένα. Φόρεσε την μάσκα της και μια ρόμπα και πήγε να ανοίξει.

Η μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής της την περίμενε, μαζί με ένα μπουκέτο λουλούδια, στη πόρτα! Ο κύριος Νικολάου, χωρίς μάσκα, και με το ψεύτικό του χαμόγελο στα χείλη, της πρόσφερε τα λουλούδια και της πρότεινε με αναίδεια.

-Ήρθα να σας πάρω να πάμε για φαγητό!

-Ευχαριστώ, μόλις έφαγα και θα ξαπλώσω. Είμαι πολύ κουρασμένη, απάντησε προσπαθώντας να φαίνεται ευγενική, αλλά σπίθες έβγαιναν από τα μάτια της.

-Τόσο νωρίς; Τώρα είναι η ώρα για έξοδο, επέμενε εκείνος, ξαναπροσφέροντας της τα λουλούδια.

-Είπα όχι! Απάντησε και έκλεισε την πόρτα με θυμό.

Πήρε αμέσως τη ρεσεψιόν και διαμαρτυρήθηκε που έδωσαν τον αριθμό του δωματίου της σε κάποιο χωρίς να την ρωτήσουν. Η κοπελίτσα που απάντησε το τηλέφωνο, παραλίγο να κλάψει. Απολογείτο συνεχώς λέγοντας ότι ο κύριος που ανέβηκε ισχυρίστηκε ότι ήταν συγγενής της και ήθελε να της κάνει έκπληξη. Για αυτό δεν την ειδοποίησαν. Η Ζήνα το άφησε. Δεν είχε νόημα να συνεχίσει.

Ξανακάθισε στο μπαλκόνι και σκεφτόταν πώς να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Ένοιωθε πολύ ενοχλημένη και κατά βάθος – σε πολύ μεγάλο βάθος όμως – φοβόταν και κάπως. Αποφάσισε να μιλήσει στον Αλέξη. Η ώρα ήταν εντελώς ακατάλληλη. Στην Αυστραλία θα ήταν πολύ αργά.

-Έχασα που έχασα τον ύπνο μου, σκέφτηκε. Θα περιμένω να περάσουν τα μεσάνυχτα εδώ και θα τον πάρω.

Γύρω στις 12.30 π.μ.. τηλεφώνησε στον Αλέξη. Εκείνος παραξενεύτηκε με το πρωινό της τηλεφώνημα. Όταν του εξήγησε τι συνέβη, ο ανατολίτης ξύπνησε μέσα του. Θύμωσε πολύ με την συμπεριφορά των δύο κυρίων.

-Πρέπει να φύγεις αμέσως από την Πάφο της είπε. Συνεννοήσου με την Ελένη και κλείσε ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο στη Λευκωσία. Θα γνωρίσεις και τους γονείς μου εκεί. Θα βρω λύση με τις ομάδες των ελληνικών και θα έρθω το συντομότερο! Δεν θα αντιμετωπίσεις αυτούς τους δόλιους μόνη σου!

-Για το όνομα του Θεού, Αλέξη. Δεν χρειάζεται να έρθεις. Δεν είμαι και κανένα κοριτσάκι. Ξέρω να προσέχω τον εαυτό μου.

-Δεν το συζητώ. Σε μια εβδομάδα, δέκα μέρες το πολύ θα είμαι εκεί. Εσύ βολέψου στη Λευκωσία και κάνε τουρισμό εκεί. Τέτοιες συμπεριφορές μπορεί να γίνουν επικίνδυνες.

Δεν της έδωσε περιθώρια να απαντήσει και έκλεισε το τηλέφωνο.

Τα συναισθήματα της Ζήνας ήταν ανάμεικτα. Από την μια είχε εκνευριστεί με τη δεσποτική επιμονή του να αντιμετωπίσει ο ίδιος τα δικά της προβλήματα και από την άλλη ένοιωσε και τη γλυκιά ανακούφιση που έφερνε στη ζωή της η δική του έγνοια και στοργή.

Σαν πέρασε λίγη ώρα αποφάσισε. Θα ακολουθούσε τη  συμβουλή του. Αύριο θα έφευγε για τη Λευκωσία!

 

 

Μάα – Παλαιόκαστρο

Τάφοι των Βασιλέων

Ψηφιδωτά της Πάφου