Σεμέλη

Υπήρξα.

Με έλεγαν Σεμέλη.

Ήμουν άνθρωπος.

Ήμουν γυναίκα.

Το να είσαι άνθρωπος είναι μέγα μυστήριο.

Το να είσαι γυναίκα είναι δις μέγα μυστήριο.

Ήμουνα κόρη.

με χέρια από αλάβαστρο,

μαλλιά από χρυσάφι

και μάτια γεμάτα ήλιο.

Όταν γελούσα κουδούνιζαν οι κάμποι

και κελαηδούσαν τα πουλιά.

Ήμουν χαρά,

ήμουν ελπίδα.

Προσδοκούσα το ΠΑΝ.

Με πόθησε ο Δίας.

Αυτός ήταν ΠΑΝτοδύναμος

Και ΠΑΝίσχυρος.

Εγώ ήμουνα παρθένα κόρη

και αυτός Θεός.

Με νυμφεύθηκε ως άνδρας θνητός

και εναπόθεσε το θείο σπόρο

στα σπλάχνα μου.

Εγώ, η Σεμέλη,

η κόρη του ανθρώπου

θα γεννούσα τον γιο του Θεού.

Κουνήθηκε συθέμελα ο Όλυμπος

απ΄ το μαντάτο.

Η Ήρα ούρλιαξε

και βάλθηκε να πλανέψει

εμένα την άπραγη

και να με εξαφανίσει

μαζί με το σπέρμα του Θεού.

Ω Ήρα, πόσο οικτρά γελάστηκες

σαν νόμισες πως με ξεγέλασες,

όταν με έπεισες να ζητήσω να δω

του Δία το μεγαλείο!

Δε με παρέσυρες στο θάνατο

και δεν κάηκα στη φωτιά του Δία

από πλάνη.

Επέλεξα Ήρα, να δω το ΠΑΝ

και να γευτώ το ΠΑΡΟΝ, το ΠΑΡΕΛΘΟΝ και το ΜΕΛΛΟΝ.

Κάηκε, Ήρα το κορμί μου

Μα η ψυχή μου …

Τι γεύτηκε

Τι γνώρισε η ψυχή μου

καμιά γυναίκα

δεν έχει εμπειραθεί ποτέ.

Κοίταξα τον ήλιο κατάματα,

καταμεσήμερα και κάηκα

μέσα σε μια φωτιά συμπαντική

γευόμενη την πάσα ηδονή

της ύπαρξης.

Και το παιδί μου…

Έζησε Ήρα το παιδί μου.

Και έγινε Θεός.

Ο Θεός που χάρισε

στον άνθρωπο τη χαρά

και το θείο γέλιο.

Υπήρξα.

Με έλεγαν Σεμέλη.

Ήμουν άνθρωπος.

Ήμουν γυναίκα.

Και τώρα υπάρχω.

Δεν είμαι άνθρωπος

Δεν είμαι γυναίκα.

Είμαι πληρότητα.

Δεν πλανεύτηκα από την Ήρα.

Μόνο πλανιέμαι στο σύμπαν και την αιωνιότητα

μακάρια και αθάνατη.

Ατενίζω το ΠΑΝ.

Είμαι το ΠΑΝ.

Ευλογημένη ας είναι η πυρά της γνώσης!

 

 

Αν θέλετε να διαβάσετε τον σχετικό μύθο μπορείτε να ακολουθήσετε τον πιο κάτω σύνδεσμο:

Σεμέλη ο μύθος

2 Απριλίου 2001