Η σταχτοπούτα με τα γκρίζα μάτια – Κεφάλαιο 8

Η παράσταση

Είχε πια καλοκαιριάσει. Η Δήμητρα, η μητέρα της Καλλιρρόης της νεότερης, βρισκόταν στη κουζίνα του σπιτιού της και ετοίμαζε τα φαγητά για το δείπνο. Θα έρχονταν η θεία Κάλλη και η φίλη της η Ελπίδα να φάνε μαζί τους. Περίμενε και τη κόρη της, την Καλλιρρόη, να έρθει να την βοηθήσει αλλά αυτή αργούσε και η Δήμητρα είχε αρχίσει να αδημονεί.

Εκεί που ήταν έτοιμη να εκνευριστεί κτύπησε το κουδούνι. Η Καλλιρρόη μπήκε μέσα σαν σίφουνας, δεν άφησε καν τη μητέρα της να μιλήσει, φόρεσε μια ποδιά της κουζίνας και ρώτησε:

-Τι θες να κάνω μαμά; Συγνώμη που άργησα, δουλείες βλέπεις.

-Δουλειές ή πάλι ξενύχτησες με τους φίλους σου; Τέλος πάντων. Άρχισε να καθαρίζεις τις πατάτες, γιατί εγώ τυλίγω τα ντολμαδάκια και δεν μπορώ.

Όπως κάθονταν οι δύο γυναίκες πλάι – πλάι στο τραπέζι, η μια καθαρίζοντας τις πατάτες και η άλλη τυλίγοντας τα ντολμαδάκια, άρχισαν να κουβεντιάζουν. Η Δήμητρα ήθελε να μάθει περισσότερα  για την θεία Κάλλη και τη φίλη της την Ελπίδα. Η ίδια ζούσε στη Λεμεσό και δεν είχε και πολλές επαφές μαζί τους, όμως ήξερε ότι η κόρη της τις έβλεπε σχεδόν καθημερινά.

-Από τότε που τις έφερα σε επικοινωνία, ήθελαν να βρεθούν ξανά. Η θεία Κάλλη καλούσε συνεχώς την Ελπίδα να έρθει στη Κύπρο, αλλά εκείνη φοβόταν να ταξιδέψει μόνη γιατί έχει κάποιο πρόβλημα με τα πόδια της. Από την άλλη – μεταξύ μας – νομίζω ότι μερικές στιγμές χάνει την επαφή με το περιβάλλον και συγχίζεται. Δεν είναι όπως τη θεία Κάλλη που το μυαλό της είναι ξουράφι. Αυτή είναι πολύ περισσότερο κουρασμένη και ταλαιπωρημένη από τη ζωή.

-Καλά και πώς ήρθε τελικά;

-Ήρθε μαζί με την εγγονή της για κανένα μήνα. Η εγγονή της, που την λένε και εκείνη Ελπίδα μένει στη Λάρνακα με κάποιους συγγενείς και η γιαγιά με την θεία Κάλλη.

-Και τι κάνουν οι δυο μόνες τους σε εκείνο το σπίτι;

-Μην το λες έτσι! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο πολύ η θεία Κάλλη φροντίζει την φίλη της! Κάθε μέρα παίρνουν ταξί και πάνε στη παραλία. Η άμμος, η θάλασσα και ο ήλιος έχουν βοηθήσει πολύ την Ελπίδα με τα πόδια της. Σχεδόν περπατά εντελώς κανονικά. Από την άλλη νομίζω ότι την έχει βοηθήσει και πνευματικά. Είναι πιο χαρούμενη και πιο συγκεντρωμένη. Τρώνε λοιπόν στη παραλία, σε κανένα κεντράκι, και νωρίς το απόγευμα γυρίζουν πίσω. Ξεκουράζονται για λίγο και ύστερα μιλούν, μιλούν ώρες ατελείωτες.

-Και τι λένε δηλαδή;

-Μιλούν για τις ζωές τους και λένε μεταξύ τους και τα πιο ενδόμυχα μυστικά τους. Μην βλέπεις την θεία Κάλλη έτσι, που με δυσκολία σου λέει κάτι από το παρελθόν της. Της Ελπίδας της τα λέει όλα.

-Και εσύ πώς το ξέρεις;

-Α, μερικές φορές που πάω να τις επισκεφθώ, αυτές έχουν την είσοδο ανοικτή και κάθονται στη βεράντα και μιλούν. Κρύβομαι και εγώ και παρακολουθώ τις συνομιλίες τους χωρίς να με βλέπουν. Έτσι έμαθα πολλά πράγματα.

-Ντροπή σου! Έτσι σε μεγάλωσα εγώ; Να κρυφακούν τις συνομιλίες των άλλων!

-Μην ανησυχείς, μόνο για καλό θα τις χρησιμοποιήσω. Έτσι και αλλιώς αυτά που έμαθα δεν θα μου τα αποκάλυπτε η θεία Κάλλη από μόνη της. Εσύ ήξερες τι έκανε η θεία μετά το θάνατο της Λαίδης Raffiel;

-Εγώ παιδί μου δεν ξέρω ποια είναι η Λαίδης Raffiel, και θα ξέρω τι έκανε η θεία μετά! Εσύ να μου πεις.

-Όχι, δεν θα σου πω. Δε με μεγάλωσες για να αποκαλύπτω τα μυστικά των άλλων!

-Τόσο ετοιμόλογη και τόσο πονηρή, δεν ξέρω από ποιο πήρες!

-Από την γιαγιά μου την Περσεφόνη, την μητέρα του πατέρα μου!

-Ευτυχώς που δεν πήρες και από την κακία της!

-Γιατί, τι σου έκανε;

-Τι δε μου έκανε να λες; Αν δεν ήταν η θεία Κάλλη, δεν νομίζω να παντρευόμουν τον πατέρα σου. Η γιαγιά σου δεν με ήθελε γιατί εγώ ήμουν και φτωχή και χωριάτισσα, κατ’ εκείνη. Βλέπεις ο πατέρας σου ήταν δικηγόρος από τη Λεμεσό και εγώ μια γραμματέας από ένα χωριό. Ο δικός μου πατέρας ήταν κτίστης και ο δικός του δικηγόρος. Η Περσεφόνη έκανε μεγάλους καβγάδες τότε με το γιο της. Δεν με ήθελε με τίποτε. Για αυτό αγαπώ τόσο πολύ τον πατέρα σου. Με έβαλε πάνω από όλους. Δεν άκουσε τη μάνα του!

-Η γιαγιά σου η Ελένη τα έγραψε όλα αυτά στη φίλη της την Κάλλη και εκείνη απάντησε αμέσως: Μην ανησυχείτε για τίποτε. Έρχομαι στη Κύπρο με το πρώτο αεροπλάνο. Για το ενδυματολογικό όλων σας θα φροντίσω εγώ. Μην αγοράσετε τίποτε.

-Όταν ήρθε έφερε τα πάντα μαζί της. Ένα κουστούμι για τον παππού σου, τόσο καλοραμμένο που εκείνος ούτε είχε δει ποτές του στο παρελθόν, ούτε και στο μέλλον φυσικά. Για τη μητέρα μου έφερε ύφασμα για να της ράψει η ίδια το φόρεμα. Το μαγικό όμως ήταν εκείνο το μεγάλο κουτί που κουβάλησε, με το ύφασμα για το νυμφικό μου. Το άνοιξε με προσοχή και μας είπε:

-Αυτό το σχέδιο νυμφικού ήταν το πρώτο που είχα ράψει για μια πολύ πλούσια κοπέλα. Μου είχε αρέσει τόσο πολύ που φύλαξα τα σχέδια. Σε περίπτωση που ποτέ παντρευόμουν θα ήθελα  να ράψω ένα το ίδιο και για μένα.. Εγώ φυσικά ποτέ δεν παντρεύτηκα, οπόταν θα ράψω ένα ίδιο νυμφικό για τη Δήμητρα. Η δαντέλα δεν είναι ακριβώς η ίδια με το αρχικό νυμφικό όμως το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου καλό.

-Ξέρεις, απάντησε η Καλλιρρόη, μου μίλησε για αυτό το νυμφικό. Πρέπει να ήταν πολύ ωραίο.

-Μόνο ωραίο; Πριγκηπικό. Όταν παντρεύτηκε ο πρίγκηπας Ουίλιαμ της Αγγλίας, η νύμφη του φορούσε ένα πολύ παρόμοιο. Η κύρια ομοιότητα ήταν στο κολλάρο και στο κόψιμο στο λαιμό. Να μην σου πω ότι το δικό μου ήταν ακόμα καλύτερο. Δεν το πίστευα όταν είδα το γάμο στη τηλεόραση. Αλλά δεν ήταν μόνο το σχέδιο αλλά και το ύφασμα. Και στις δύο περιπτώσεις κυριαρχούσε η δαντέλα.

-Η θεία Κάλλη ήταν σπουδαία μοδίστρα. Δεν μπορείς να φανταστείς με ποιο τρόπο το εφάρμοζε πάνω στο σώμα μου, πώς ήξερε να κρύβει όλες τις ατέλειες και να τονίζει τα ωραία σημεία. Αλλά το αποκορύφωμα της επιδεξιότητάς της ήταν το φόρεμα που έραψε στη γιαγιά σου, την Ελένη. Το σώμα της γιαγιάς σου είχε χαλάσει από τη σκληρή ζωή, την έλλειψη άσκησης αλλά και την αδιαφορία για την εμφάνισή της. Ε, λοιπόν, η θεία Κάλλη έκανε τα μαγικά της, της έκρυψε την φουσκωμένη κοιλιά και της τόνισε τη μέση, που για να είμαστε ειλικρινείς, σχεδόν δεν υπήρχε από το πάχος. Όταν τελείωσε το φόρεμα της είπε να το φορέσει, έντυσε και τον πατέρα μου με το κοστούμι που του έφερε και τους έβαλε να περπατήσουν.

-Δεν το πιστεύω! Και εκείνοι τι έκαναν; Δέχτηκαν;

-Στην αρχή αρνήθηκαν, όταν όμως τους είπε ότι δεν θα έπρεπε να επιτρέψουν στην Περσεφόνη να τους υποτιμά, δέχτηκαν.

Η Καλλιρρόη δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια, όταν σκεφτόταν την γιαγιά και το παππού της να κάνουν πασαρέλα μπροστά από την θεία Κάλλη για να μάθουν να περπατούν σαν αριστοκράτες.

-Μην γελάς! Η θεία Κάλλη είχε μεγάλη επιρροή πάνω τους. Τους έλεγε συνεχώς:

-Να είστε υπερήφανοι για αυτό που είστε! Να κρατάτε το σώμα σας αγέρωχο για να δείχνετε και στους άλλους ότι πρέπει να σας σέβονται. Και να χαμογελάτε. Για να δείχνετε φιλικοί, όχι άκαμπτοι και άβολοι.

-Και τι έγινε; Τα κατάφεραν;

-Τα κατάφεραν τόσο που όταν φτάσαμε στην εκκλησία, όλοι ψιθύριζαν με θαυμασμό και της γιαγιάς σου της Περσεφόνης της έπεσε το σαγόνι. Ήταν η μεγαλύτερη παράσταση που έδωσαν οι γονείς μου στη ζωή τους. Φυσική η πρώτη και η τελευταία. Όμως η μητέρα μου δεν επέτρεψε ποτέ ξανά στην Περσεφόνη να την υποτιμήσει.

-Και πώς ήταν το φόρεμα της γιαγιάς Ελένης;

-Η θεία Κάλλη της έφερε ένα ασημί ύφασμα με γκρίζες αποχρώσεις, που σε συνδυασμό με τα γκρίζα μαλλιά της γιαγιάς σου, φάνταζε σαν να φορούσε ένα ασημένιο στέμμα στο κεφάλι της. Της έδωσε και ένα μαργαριταρένιο κολιέ, που ταίριαζε απόλυτα. Ήταν πολύ εντυπωσιακή. Δες τις φωτογραφίες του γάμου μου. Θα καταλάβεις.

-Τώρα που τα ξέρω όλα αυτά, σίγουρα θα τις ξαναδώ!

-Το μόνο που ξέχασα να σου πω ήταν ότι επίσης μας μακίγιαρε. Και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο καλά το κατάφερε. Σαν να ήταν επαγγελματίας.

-Βλέπω έπαιξε μεγάλο ρόλο η θεία στο γάμο σου. Ήταν η καλή σου νεράιδα!

-Βέβαια. Της χρωστώ πολλά. Για αυτό σε ονόμασα Καλλιρρόη. Για να την τιμήσω. Πρέπει πάντοτε να την φροντίζουμε. Μας φρόντισε και εκείνη όταν την είχαμε ανάγκη. Με την κουβέντα όμως ξεχάσαμε το φαγητό. Σταμάτα να καθαρίζεις πατάτες. Έχεις καθαρίσει αρκετές. Τώρα πήγαινε και στρώσε το τραπέζι. Θα φάμε στη βεράντα, απέναντι από τη θάλασσα. Θα βλέπουμε τα φώτα από το λιμάνι καθώς και τα φώτα της πόλης. Είναι πολύ όμορφα εκεί.

-Εντάξει. Θυμάσαι ότι θα είναι μαζί τους και η εγγονή της Ελπίδας, η άλλη Ελπίδα.

-Ναι, βέβαια το θυμάμαι. Θα έρθει και η αδελφή σου από τη Λευκωσία. Θα είμαστε συνολικά επτά.

Γύρω στις επτά το απόγευμα άρχισαν να καταφθάνουν οι καλεσμένοι. Πρώτη έφτασε η Περσεφόνη, η άλλη κόρη της Δήμητρας που ήταν φιλόλογος και εργαζόταν σε ένα σχολείο στη Λευκωσία. Ύστερα ήρθαν οι δυο ηλικιωμένες κυρίες μαζί με την νεαρή Ελπίδα και στο τέλος έφθασε και ο σύζυγος της Δήμητρας, ο Νίκος, από τη δουλειά

Η Περσεφόνη ήταν πιο μελαχρινή από την Καλλιρόη και περισσότερο σοβαρή. Τα μάτια της ήταν σκούρα και γεμάτα εξυπνάδα. Έδωσε μεγάλη σημασία στις δύο κυρίες και τις κουβέντιαζε όση ώρα η μητέρα της και η αδελφή της κουβαλούσαν τα φαγητά στο τραπέζι. Ρωτούσε κυρίως την Ελπίδα, αν περνούσε ωραία, αν της άρεσε στη Κύπρο και διάφορα άλλα παρόμοια.

-Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι που είμαι εδώ. Πίστευα ότι δεν θα δω ποτέ ξανά στη ζωή μου την Καλλιρρόη, Κάλλη όπως την λέτε εσείς. Ώρες – ώρες νομίζω ότι ζω ένα όνειρο. Ας είναι καλά τα κορίτσια που μας έφεραν κοντά. Ευχαριστώ το Θεό για αυτή την συνάντηση, κάθε στιγμή. Η ψυχή μου θα φύγει ευτυχισμένη.

-Εγώ της λέω να μείνει μαζί μου, όσο καιρό θέλει αλλά αυτή θα επιστρέψει πίσω με την εγγονή της, είπε με παράπονο η θεία Κάλλη.

-Αλήθεια γιατί δεν μένεις εδώ; Ρώτησε και η Περσεφόνη. Φαίνεσαι τόσο ευτυχισμένη.

-Είμαι παιδί μου, είμαι πολύ ευτυχισμένη, αλλά η πατρίδα του κάθε ανθρώπου είναι εκεί που βρίσκονται εκείνοι που αγαπά. Αγαπώ πολύ την Καλλιρρόη, αλλά αγαπώ και τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου. Εκεί είναι η καρδιά μου. Από την άλλη η υγεία μου δεν είναι πολύ καλή. Είμαστε και οι δύο ηλικιωμένες. Αν επιδεινωθεί η κατάστασή μου ποιος θα με φροντίζει;

Σώπασε για λίγο και μετά πρόσθεσε:

-Μακάρι ο Θεός να με αξιώσει να ξανάρθω. Στην ηλικία μας, ξέρεις, τίποτε δεν είναι βέβαιο…

Η ατμόσφαιρα είχε βαρύνει με αυτή τη συζήτηση και η Περσεφόνη άλλαξε αμέσως θέμα για να ανεβάσει την διάθεση των δύο κυριών.

-Θεία Κάλλη, ξέρεις από που προέρχεται το όνομά σου;

-Όχι δεν ξέρω. Πες μας εσύ που είσαι και φιλόλογος.

-Καλλιρρόη, κάλλος και ροή. Είναι όνομα αρχαιοελληνικό. Ονομάζονταν έτσι διάφορες θεότητες που σχετίζονταν με τα νερά, όπως η κόρη του Ωκεανού, η κόρη του ποταμού Αχελώου και άλλες. Σημαίνει αυτή που χαρακτηρίζεται από καλή ροή, από άφθονα νερά.

Η θεία Κάλλη γέλασε:

-Για αυτό από μικρή αγαπούσα τόσο πολύ να κοιτάζω τη θάλασσα, σχολίασε. Το υγρό στοιχείο είναι μέσα στη φύση μου.

-Και το δικό σου όνομα, κυρία Ελπίδα είναι αρχαιοελληνικό. Η Ελπίς ήταν κόρη του Δία και αντιπροσώπευε αυτό που λέει το όνομα: Την ελπίδα. Να είστε περήφανες για τα ονόματά σας. Έρχονται από τα βάθη των αιώνων.

Εκείνη την στιγμή η Δήμητρα έδωσε το πρόσταγμα όλοι να καθίσουν στο τραπέζι. Το φαγητό είχε σερβιριστεί.

Η ατμόσφαιρα στο δείπνο ήταν εξαιρετικά ευχάριστη. ΟΙ δύο κυρίες, διηγόντουσαν ιστορίες από τότε που έμεναν μαζί, τα πρώτα τους χρόνια στο Λονδίνο και τις πολλές γκάφες που πάθαιναν, μέχρι να μάθουν τη ζωή και τις συνήθειες των Άγγλων. Όλοι γελούσαν, ιδιαίτερα με τον γλαφυρό τρόπο που τις διηγείτο η θεία Κάλλη.

Ύστερα η Δήμητρα, η οποία είχε πολύ ωραία φωνή, άρχισε να τραγουδά. Η φωνή της παρέσυρε και τους υπόλοιπους να την συνοδεύουν και το κέφι άναψε. Σε μια στιγμή η θεία Κάλλη σηκώθηκε από την καρέκλα της και πλησίασε το κιγκλίδωμα της βεράντας. Κοίταξε προς τη θάλασσα και μια ευχή γεννήθηκε μέσα στη καρδιά της:

-Θεέ μου, ψιθύρισε, αν η ευτυχία έχει υπόσταση, πάρε την ενέργεια αυτής της ευτυχισμένης στιγμής και μοίρασέ την στους ανθρώπους που είναι δυστυχισμένοι.

Ύστερα σκούπισε διακριτικά ένα δάκρυ που έτρεξε από τα μάτια της και χαμογελώντας επέστρεψε στη θέση της. Η χαρούμενη διάθεση της παρέας συνεχίστηκε μέχρι αργά. Μόνο η θεία Κάλλη είδε ένα σύννεφο, σαν ομίχλη, να αιωρείται πάνω από την παρέα και να διαλύεται στην ατμόσφαιρα κουβαλώντας σπόρους χαράς και χαρίζοντάς τους εκεί που υπήρχε ανάγκη.

 

Φωτογραφία: Λεμεσός