Η σταχτοπούτα με τα γκρίζα μάτια – Κεφάλαιο 4

 

 Τα υφάσματα

Η Καλλιρόη η νεότερη μπήκε σαν σίφουνας μέσα κρατώντας στο χέρι της ένα πακέτο με γλυκά.

-Γεια σου θεία Κάλλη, συγγνώμη που άργησα. Δουλειές βλέπεις! Έφερα γλυκά να συνοδέψουμε τον καφέ μας. Πάω να τον ετοιμάσω. Μήπως εσύ θα ήθελες τσάι;

Η Καλλιρόη γέλασε με το φουριόζικο αυτού του κοριτσιού.

-Δεν πειράζει! Απάντησε. Έτσι πρέπει να είναι τα νιάτα. Όλο ζωή και ορμή. Πάντοτε έλεγα ότι μόνο οι νέοι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο. Θα πάρω καφέ μαζί σου, ευχαριστώ. Μόλις πήρα το τσάι μου.

Η Καλλιρόη η νεότερη, δεν άργησε να σερβίρει τον καφέ και τα γλυκά. Κάθισαν και οι δύο στη βεράντα αντικρίζοντας τη θέα προς τη θάλασσα. Το κορίτσι έμεινε να κοιτάζει για λίγο την γριά που καθόταν δίπλα της. Έμοιαζε τόσο αριστοκρατική, που θα νόμιζε κανείς ότι γεννήθηκε μέσα στα πλούτη. Κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι ήταν το πιο περιφρονημένο και φτωχό παιδί του χωριού αυτού, πριν πολλά, πολλά χρόνια.

-Πες μου θεία Κάλλη για τη ζωή σου στο Λονδίνο, παρακάλεσε η Καλλιρόη η νεότερη. Μου αρέσουν πολύ αυτές οι ιστορίες. Τις διηγείσαι τόσο ωραία που νομίζω ζω και εγώ σε εκείνη την εποχή.

-Δεν ξέρω πώς με καταφέρνεις και σου τα λέω όλα αυτά! Ποτέ δεν έχω μιλήσει σε κανένα εκτός από εσένα.

Η Καλλιρόη η νεότερη της έκλεισε πονηρά το μάτι και την κοίταξε γλυκά. Έτσι η θεία Κάλλη υπέκυψε στη γοητεία της και ξεκίνησε να μιλά:

-Πριν έρθεις αναλογιζόμουν τη ζωή μου. Θα συνεχίσω από εκεί που έμεινα με τις σκέψεις μου. Σου έχω πει για την φίλη μου την Ελπίδα, που σε κάποιο στάδιο παντρεύτηκε και έφυγε. Τότε έμεινα πραγματικά μόνη μου στο τεράστιο Λονδίνο. Στην αρχή ήμουν τρομερά φοβισμένη και ανασφαλής, μέχρι που βρήκα εκείνη τη δουλειά που μου άλλαξε τη ζωή.

-Από την πρώτη  μέρα η κυρία Jones, η προϊσταμένη της νέας μου δουλείας, με πήρε δίπλα της και αρχίσαμε μαζί την μελέτη του νυμφικού που θα ράβαμε. Μου έδειξε τα σχέδια και το ύφασμα. Δεν είχα δει τίποτε ωραιότερο στη ζωή μου. Ένα σχέδιο απλό αλλά πανέμορφο, με ένα κολλάρο που ανέβαινε ψηλά στο πίσω μέρος του σβέρκου και τέλειωνε μπροστά σε ένα V σχήμα κοντά στο λαιμό. Τόνιζε τη μέση και κατέληγε σε μια μακριά ουρά. Τα μανίκια τελείωναν πάλι σε σχήμα  V και κάλυπταν το επάνω μέρος του χεριού καταλήγοντας σε μια θηλή που περνούσε στο μεσαίο δάχτυλο. Η βάση του νυμφικού ήταν από ύφασμα σατέν και καλυπτόταν ολόκληρο με δαντέλα.

-Από ότι μου λες μοιάζει με το νυμφικό που έραψες στη μητέρα μου για το γάμο της, σχολίασε η Καλλιρόη η νεότερη.

-Ναι, θα σου πω αργότερα για αυτό. Εκείνο που με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν η δαντέλα. Ήταν πολύ λεπτοκαμωμένη και ανάμεσα στις κλωστές, περνούσε μια πολύ λεπτή χρυσοκλωστή, που στην πραγματικότητα φαινόταν μόνο όταν έπεφτε πάνω το φως και έδινε στο νυμφικό μια λάμψη που έμοιαζε να αναδύεται από το σώμα της γυναίκας που το φορούσε. Δεν ήταν κάτι έντονο ή φανταχτερό. Τόσα χρόνια στο χώρο της μόδας και δεν έχω δει ποτέ ξανά κάτι παρόμοιο.

-Η κυρία Jones μου εξήγησε ότι η οικογένεια αυτή, που ήταν λόρδοι από πολλά χρόνια, είχαν κατά κάποιο τρόπο σαν έμβλημά τους την δαντέλα και έτσι όλες οι νύμφες φορούσαν νυμφικό καμωμένο από δαντέλα. Ήταν κάποια οικογενειακή παράδοση, ας πούμε.

-Στην αρχή κόψαμε το νυμφικό σε ένα πιο φτηνό ύφασμα. Μόνο το τελικό αποτέλεσμα θα κοβόταν από τα πανάκριβα υλικά που θα το αποτελούσαν. Όταν ήρθε η ώρα να επισκεφθούμε την μέλλουσα νύμφη για να δοκιμάσουμε το νυμφικό, η κυρία Jones με κοίταξε από πάνω ως κάτω και έφυγε για λίγο από το δωμάτιο. Όταν επέστρεψε μου έφερε ένα φόρεμα από εκείνα που έραβαν στο δικό τους εργοστάσιο, σε χρώμα γαλάζιο.

• • Αύριο να το φορέσεις αυτό, μου είπε.
  • Δεν μπορώ να το αγοράσω, της απάντησα. Είναι πολύ ακριβό για μένα.
  • Δεν θα το αγοράσεις, μου είπε. Στο χαρίζω. Και κάτι άλλο. Από αύριο θα σε συστήνω ως Κάλλη Μισιέλ, το επίθετο με γαλλική προφορά, τόνισε.

-Από εκείνη τη στιγμή βαφτίστηκα Κάλλη Μισιέλ και με αυτό το όνομα έζησα την υπόλοιπη ζωή μου. Ένα όνομα πιο κομψό, κατά την κυρία Jones, που παρέπεμπε σε μια μυστηριώδη καταγωγή. Το βράδυ που δοκίμασα στο δωμάτιό μου το φόρεμα, παρατήρησα ότι το γαλάζιο χρώμα του αντανακλούσε στα μάτια μου και τα έκανε να φαίνονται πιο φωτεινά και λιγότερο γκρίζα.

-Εκείνη την εποχή είχα κλειστεί πολύ στον εαυτό μου και το βλέμμα μου είχε παγώσει, προσπαθώντας να κρύψω τα αισθήματά μου και την ανασφάλεια που ένοιωθα. Το γαλάζιο φόρεμα, πήρε όλη αυτή την αντικοινωνική μου άμυνα μακριά και έφερε στην επιφάνεια την κοπελίτσα που ήμουν τότε.

-Από την πρώτη φορά που είχα έρθει σε επαφή με τα υφάσματα, τότε στην κυρία Πηνελόπη, είχα νοιώσει μια ιδιαίτερη σύνδεση μαζί τους. Εκείνη την μέρα όμως κατάλαβα ότι έχουν μια μαγική δύναμη να προβάλλουν ή να κρύβουν τα αισθήματα των ανθρώπων και αν ξέρεις να τα χειριστείς σωστά μπορείς να μεταμορφώσεις το ασχημόπαπο σε κύκνο.

-Την άλλη μέρα ήρθε ένα αυτοκίνητο από το σπίτι της οικογένειας, αν θυμάμαι καλά το όνομά τους ήταν Raffiel ή κάτι παρόμοιο και παρέλαβε την κυρία Jones και μένα. Εγώ είχα φορέσει το γαλάζιο φόρεμα και κρατούσα ένα μεγάλο κουτί με το δείγμα του νυμφικού και όλα τα σχετικά. Ταξιδέψαμε για καμιά ώρα και φτάσαμε σε ένα πολύ μεγάλο σπίτι, λίγο έξω από το Λονδίνο. Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα δει ένα τόσο μεγάλο σπίτι. Ήταν μια τριώροφη έπαυλη από εκείνες που κανείς βλέπει στην αγγλική ύπαιθρο, μάλλον βικτωριανής εποχής. Γύρω – γύρω είχε κήπους με υπέροχα λουλούδια και ακόμα πιο έξω περιτριγυριζόταν από ένα ιδιωτικό δάσος. Ήταν σαν να έμπαινα στο κόσμο των παραμυθιών. Μας υποδέχθηκε η οικονόμος του σπιτιού και μας οδήγησε σε ένα δωμάτιο που φαίνεται ότι το χρησιμοποιούσαν αποκλειστικά για ραπτική. Ώσπου να φτάσουμε όμως ως εκεί εγώ κοιτούσα σαν χαμένη. Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα δει τόση πολυτέλεια. Δεν ήξερα ούτε καν ότι θα μπορούσε να υπάρχει κάτι τέτοιο στο κόσμο. Παντού βελούδινα έπιπλα, περσικά χαλιά, πίνακες, πολυέλαιοι και όλα να λάμπουν από καθαριότητα και τάξη.

-Μόλις μπήκαμε στο δωμάτιο ραπτικής η κυρία Jones μου είπε να ανοίξω το κουτί και να βγάλω το πρόχειρο νυμφικό. Σε λίγο ήρθαν η μέλλουσα νύμφη με την μητέρα της. Χαιρέτισαν την κυρία Jones και εκείνη με σύστησε σαν την βοηθό της, Κάλλη Μισιέλ, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στη γαλλική προφορά του επιθέτου μου.

-Η νεαρή λεγόταν Alison και δεν ήταν ιδιαίτερα όμορφη. Μάλλον άχρωμη θα μπορούσες να την πεις. Δεν μπορούσα να σκεφτώ πώς θα φαινόταν το υπέροχο νυμφικό πάνω της. Η κυρία Jones της πρότεινε να ξεντυθεί πίσω από το παραβάν, που υπήρχε εκεί και της έδωσε να φορέσει το πρόχειρο νυμφικό.

-Όταν η κυρία Jones άρχισε να κάνει την πρόβα, εγώ την βοηθούσα και παρακολουθούσα με προσοχή. Τα χέρια της κινούνταν πάνω στο ύφασμα εντοπίζοντας τα αδύνατα σημεία στο σώμα της Alison, και με επιδεξιότητα δημιουργούσε κοψίματα και πιέτες, τονίζοντας τη μέση και εξουδετερώνοντας την κάπως φουσκωμένη κοιλιά. Έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον υπερυψωμένο κολλάρο, ώστε να προβάλλεται  ο λαιμός της κοπέλας και να φαίνεται λεπτός και μακρύς. Κάθε τι που έκανε είχε σαν στόχο όχι μόνο να εφαρμόσει το φόρεμα όσο το δυνατό καλύτερα, αλλά κυρίως να κολακεύει την Alison.

-Τέτοια επιδεξιότητα δεν είχα δει ποτέ μου, όπως κινούνταν τα χέρια της με τόση μαεστρία και ταχύτητα, νόμιζες ότι ήταν μαγικά. Δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσα έμαθα από την κυρία Jones, ο Θεός να αναπαύσει τη ψυχή της, εκεί που βρίσκεται!

-Θεία Κάλλη, με τις περιγραφές σου κάνεις την ραπτική να φαίνεται σαν μια πολύ θαυμαστή τέχνη.

-Είναι παιδί μου! Ένα καλοραμμένο ρούχο, που να σου ταιριάζει, μπορεί να αλλάξει τη ζωή σου, όσο περίεργο και αν φαίνεται. Δυστυχώς αυτή η βιομηχανοποίηση, που όλα τα ρούχα ράβονται ίδια για όλες, έχει μηδενίσει αυτή την ικανότητα.

-Δεν είναι ακριβώς έτσι! Τώρα τα ρούχα είναι πιο φτηνά και μπορείς να διαλέξεις τι σου ταιριάζει!

-Ίσως, όμως χάθηκε η μαγεία.

-Και τι έγινε παρακάτω;

-Μέχρι να τελειώσει το νυμφικό, εγώ το είχε ερωτευτεί. Αν παντρευτώ ποτέ σκεφτόμουν, ένα τέτοιο νυμφικό θα ήθελα να φορέσω. Και τότε αποφάσισα να αντιγράψω το σχέδιο και να το φυλάξω. Δεν ήταν δα και τόσο δύσκολο. ‘Όλα από το χέρι μου περνούσαν. Ήξερα φυσικά ότι δεν θα μπορούσα να αγοράσω ποτέ ένα τόσο ακριβό ύφασμα, αλλά αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα. Με τόση συνάφεια με τα υφάσματα θα εύρισκα κάτι αντίστοιχο, πιο φτηνό και το αποτέλεσμα θα ήταν αν όχι το ίδιο, εξ ίσου καλό.

-Λοιπόν, υποχρέωσή μας δεν ήταν μόνο να ράψουμε το νυμφικό, αλλά και να ετοιμάσουμε ρούχα για τον γάμο, για όλες τις γυναίκες της οικογένειας. Έτσι το πήγαινε – έλα στο σπίτι αυτό κράτησε αρκετές εβδομάδες. Όλα τα ρούχα που ράψαμε όμως, με τον ένα ή άλλο τρόπο είχαν κάτι από δαντέλα, ώστε να ακολουθείται η παράδοση της οικογένειας. Και αυτό γινόταν με πολλή επιδεξιότητα και χάρη. Στη μια ήταν δαντελένια η μπλούζα κάτω από το ταγιέρ, στην άλλη ήταν στο μπούστο του φορέματος ή έστω ένα κολλάρο. Εν τω μεταξύ είχα αποκτήσει τέτοια εμπειρία στις πρόβες που πολλές φορές πήγαινα μόνη μου, χωρίς την κυρία Jones.

-Τότε ήταν που γνώρισα την λαίδη Raffiel, την γηραιότερη κυρία της οικογένειας. Ήταν η γιαγιά της Alison. Θα είχε την ηλικία που έχω εγώ σήμερα. Ήταν μια πολύ όμορφη κυρία, με άσπρα μαλλιά, κρατημένα σε κότσο ψηλά στο κεφάλι της και πάντοτε φορούσε κάτι από δαντέλα. Οι τρόποι της ήταν πολύ αριστοκρατικοί και συγχρόνως ήταν απίστευτα καταδεκτική και φιλική. Ήξερε να μένει απόμακρη, όπως ταίριαζε στη θέση της αλλά συγχρόνως άνοιγε κανάλια να σε υποδεχτεί στο κόσμο της αν έκρινε ότι άξιζες σαν άνθρωπος. Μετρούσε τον άνθρωπο από την ποιότητα του, όχι από την καταγωγή του.

-Ήταν ιδιαίτερα φιλική μαζί μου και ενδιαφερόταν να μάθει για μένα, σαν άτομο. Εγώ βρισκόμουν σε πολύ δύσκολη θέση. Η κυρία Jones ήθελε να δημιουργήσει μια γαλλικού τύπου εικόνα για την καταγωγή μου, αλλά εγώ δεν ήθελα να λέω ψέματα. Έτσι της είπα την αλήθεια. Η πανέξυπνη αυτή γυναίκα κατανόησε το λόγο του γαλλοπρεπούς ονόματος μου και δεν σχολίασε ποτέ τίποτε.

-Εν τω μεταξύ την ημέρα του γάμου, η κυρία Jones και εγώ θα πηγαίναμε στο σπίτι των Raffiel μήπως η νύμφη ή κάποια άλλη κυρία θα χρειαζόταν μια επιδιόρθωση στο φόρεμά της, την τελευταία στιγμή. Έτσι για πρώτη φορά είδα το σπίτι στολισμένο για γάμο. Παντού συνθέσεις με λουλούδια, ακόμα και η σκάλα από την οποία θα κατέβαινε η νύμφη ήταν στολισμένη με λουλούδια. Είχαν ετοιμάσει μια μεγάλη αίθουσα που το ζεύγος θα δεχόταν τους προσκεκλημένους τους και δίπλα ήταν η τραπεζαρία όπου θα δινόταν το δείπνο. Παντού λουλούδια, πορσελάνινα σερβίτσια, ασημένια μαχαιροπήρουνα και κρυστάλλινα ποτήρια. Η πολυτέλεια ήταν παραμυθένια για μένα. Η τελετή του γάμου θα γινόταν σε ένα ξωκλήσι που βρισκόταν μέσα στα όρια της έπαυλης.

-Φυσικά εμείς δεν είμαστε ανάμεσα στους προσκεκλημένους, όμως αυτό δεν μας εμπόδιζε να απολαύσουμε την πολυτέλεια και ομορφιά που επικρατούσε. Η τούρτα του γάμου ήταν τριώροφη, στολισμένη με γλυπτά ροζ τριαντάφυλλα, καμωμένα από ζαχαρόπαστα και στην κορυφή στέκονταν ένα ζαχαρένιο ομοίωμα του ζευγαριού. Προς μεγάλη μου έκπληξη το νυμφικό της ζαχαρένιας νύμφης έμοιαζε με το πραγματικό!

-Εμείς καταλήξαμε στο δωμάτιο που θα ντυνόταν η νύμφη και βοηθήσαμε στο ντύσιμό της. Εκεί ήταν και ο κομμωτής που χτένισε τα μαλλιά της σε ένα ψηλό κότσο για να τονίζεται ο λαιμός της και η μακιγιέρ που θα την έβαφε. Αυτό το κομμάτι με εντυπωσίασε ιδιαίτερα. Είδα με πόση μαεστρία χρησιμοποιούσε τα διάφορα καλλυντικά για να διορθώσει τυχόν ατέλειες και να δώσει χρώμα στην χλωμή επιδερμίδα της, χωρίς υπερβολές, αλλά με διακριτικότητα ώστε το τελικό βάψιμο να μοιάζει εντελώς φυσικό, ενώ η Alison είχε ήδη μεταμορφωθεί σε μια απίστευτα όμορφη νύμφη. Όταν ήρθε ο πατέρας της να την συνοδέψει έμοιαζε με παραμυθένια πριγκίπισσα.

-Το θέμα θεία Κάλλη είναι αν έζησαν και παραμυθένια ζωή. Όχι μόνο μια μέρα της ζωής τους να ήταν παραμυθένια!

-Αυτό δεν το γνωρίζω. Εκείνο που έμεινε σε μένα ήταν μια όμορφη μέρα, σε ένα υπέροχο σπίτι, με τέλεια διακόσμηση. Αυτό φυσικά ήταν η εντύπωση που πήρα, εκείνο που έμαθα ήταν η μαεστρία με την οποία κάποιος μπορεί να μακιγιαριστεί , ώστε να προβάλει την ομορφιά που κρύβει μέσα του. Και πίστεψέ με αυτή τη γνώση την χρησιμοποίησα αργότερα στη ζωή μου.

-Εκείνο που ίσως δεν σου διευκρίνισα ήταν ότι το εργοστάσιο που δούλευα τότε είχε δύο τμήματα. Στο ένα έραβαν ρούχα για ακριβά καταστήματα του Λονδίνου και στο άλλο ρούχα κατά παραγγελία για πλούσιες οικογένειες. Εγώ δούλευα στο δεύτερο τμήμα. Έτσι η δουλειά μου καθημερινά με έφερνε σε επαφή με αυτούς τους πλούσιους και αριστοκράτες Άγγλους.

-Οι περισσότεροι ήταν αδιάφοροι για μένα, αλλά εγώ δεν έπαυα να τους παρακολουθώ και να μαθαίνω από τις συνήθειες και τους τρόπους τους. Μην πιστέψεις ότι επειδή ήταν αριστοκράτες, ήταν και ανώτεροι άνθρωποι. Κάθε άλλο. Πολλοί από αυτούς ήταν υπερόπτες, κουτσομπόληδες, μικρόψυχοι και τσιγγούνηδες. Υπήρχαν όμως άνθρωποι που ήταν καλλιεργημένοι, εκλεπτυσμένοι, εξέπεμπαν ευγένεια και ανωτερότητα. Μια τέτοια κυρία, ήταν η Λαίδη Raffiel, για την οποία σου μίλησα προηγουμένως. Η σχέση μου μαζί της δεν τελείωσε με την ολοκλήρωση του γάμου της Alison. Εξακολουθούσα να πηγαίνω στο σπίτι τους και να ετοιμάζω φορέματα για αυτούς.

-Μια μέρα μου είπαν να περιμένω την Λαίδη στη βιβλιοθήκη. Ασυναίσθητα, ενώ περίμενα, άρχισα να διαβάζω τους τίτλους των βιβλίων που βρίσκονταν στα ράφια δίπλα μου. Δεν είχα διαβάσει και πολλά βιβλία μέχρι τότε, ούτε και είχα καμιά έφεση για το διάβασμα. Εξ άλλου η ίδια η ζωή δεν μου είχε αφήσει και πολλά περιθώρια για τέτοιες δραστηριότητες.

-Μπαίνοντας η Λαίδη και βλέποντάς με να κοιτάζω τα βιβλία, με ρώτησε αν μου αρέσει το διάβασμα. Πραγματικά ντράπηκα όταν της είπα ότι σχεδόν δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο στη ζωή μου. Η Λαίδη τότε, πήρε ένα βιβλίο από το ράφι και μου το έδωσε. Ήταν η Τζέιν Έϋρ της Σάρλοτ Μπροντέ.

-Αν σου αρέσει μου είπε, θα σου δώσω και άλλα βιβλία να διαβάσεις. Τα βιβλία μπορεί να σε βοηθήσουν με δύο τρόπους. Να μάθεις για τον κόσμο γύρω σου, από τότε που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα και να μάθεις και για τον κόσμο που κρύβεται μέσα στη δική σου καρδιά.

-Εγώ πήρα με αμφιβολία το βιβλίο στα χέρια μου και ευχαρίστησα την Λαίδη. Όταν το διάβασα αργότερα, ταυτίστηκα τόσο με την ηρωίδα, συγκινήθηκα και έκλαψα τόσο πολύ, έστω και αν δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν έκλαιγα για τα δικά της βάσανα ή για τη δική μου ζωή.

Εκείνη την ώρα κτύπησε το κινητό τηλέφωνο της Καλλιρόης της νεότερης και απομακρύνθηκε για λίγο για να το απαντήσει. Η θεία Κάλλη περίμενε υπομονετικά και όταν επέστρεψε της είπε απολογητικά.

-Λυπάμαι θεία αλλά πρέπει να φύγω. Όμως θα ξανάρθω σύντομα. Θέλω να μάθω την συνέχεια αυτής της ιστορίας! Βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πορεία σου μέσα στη ζωή.

Και μπήκε στο αυτοκίνητό της και χάθηκε. Η Καλλιρόη μάζεψε τα φλυτζάνια και τα γλυκά και μπήκε και εκείνη μέσα. Τα έπλυνε και τα συγύρισε. Κάθισε για λίγο στο καναπέ και άκουσε τη σιωπή του σπιτιού της. Είχε ταξιδέψει πολύ στο παρελθόν σήμερα.

-Αρκετά, σκέφτηκε. Ας ανάψω την τηλεόραση να ταξιδέψω για λίγο στις ζωές κάποιων άλλων ανθρώπων. Είναι λυτρωτικό κάποτε.

 

Φωτογραφία