Η πλουσία και ανεξάντλητος ρυπαρότης

Εφίσταται η προσοχή του επί των οδών και της καθαριότητας υπαλλήλου επί της οδού «Βηθλεέμ» ης η πλουσία και ανεξάντλητος ρυπαρότης και ακαθαρσία, ταραττομένη μάλιστα αδιακόπως υπό των χοίρων αναδίδει αποφοράν ανυπόφορον.

#####

Ο Ελληνικός δραματικός Θίασος υποστρέψας εκ Κτήματος, προτίθεται να δώση δύο ακόμη παραστάσεις εκλεκτών δραμάτων – σήμερον εσπέρας και αύριον – μεθ’ ο απέρχεται εις Λάρνακα και Λευκωσίαν. Ελπίζεται ότι το κοινόν θα συρρεύση και εις τας δύο τελευταίας ταύτας παραστάσεις.

#####

Εφημερίς Σάλπιξ 3 Μαρτίου 1890

Δύο μικρές ειδήσεις από την εφημερίδα “Σάλπιξ” του 1890. Δύο μικρά καθημερινά γεγονότα που μας δίνουν δυο πτυχές της ζωής των ανθρώπων της Κύπρου το 1890.

Είναι τρομακτική η εικόνα που δημιουργείται στο μυαλό μας από την πρώτη είδηση «ης η πλουσία και ανεξάντλητος ρυπαρότης και ακαθαρσία, ταραττομένη μάλιστα αδιακόπως υπό των χοίρων». Η οδός Βηθλεέμ στην οποία αναφέρεται πρέπει να ήταν στη Λεμεσό ( ή Λεμησσό) όπως αποκαλείται  στις εφημερίδες της εποχής, γιατί η εφημερίδα αυτή εκδίδετο στη Λεμεσό. Αυτό φυσικά δεν έχει καμιά σημασία γιατί σε όλες τις πόλεις θα παρατηρούντο ανάλογες σκηνές, εφόσον φαίνεται ότι εκτρέφονταν ζώα και μάλιστα χοίροι στις οικίες των δημοτών.

Ένα άλλο στοιχείο που προκύπτει από αυτή την είδηση είναι ότι υπήρχαν υπάλληλοι καθαριότητας, που υπάγονταν στα κατά τόπους δημαρχεία. Σύμφωνα με τη Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, επί τουρκοκρατίας και μετά το 1856, είχε αρχίσει να δίνεται κάποια περιφερειακή αυτονομία ώστε να αντιμετωπίζονται θέματα όπως υγιεινή, αποξήρανση ελών, πολεοδομία κ.α., με την δημιουργία κάποιων τοπικών συμβουλίων. Ήταν όμως σε πολύ υποτυπώδη κατάσταση. Επί αγγλοκρατίας  (που ξεκίνησε το 1878), ο πρώτος και σημαντικός νόμος που υπογράφηκε σχετικά με την λειτουργία των Δήμων, ήταν στις 29 Απριλίου 1882. Λίγα χρόνια  δηλαδή, πριν από την πιο πάνω είδηση. Τότε ήταν που  άρχισαν να δημιουργούνται και να οργανώνονται οι πρώτοι δήμοι στην Κύπρο.

Η δεύτερη είδηση αναφέρεται σε θίασο που ήρθε από την Ελλάδα και περιόδευε σε όλες τις πόλεις δίνοντας παραστάσεις. Θα ήταν μεγάλο γεγονός για κάθε πόλη η διοργάνωση θεατρικών παραστάσεων. Δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου εκδηλώσεις ψυχαγωγίας και επιμόρφωσης και αυτές οι παραστάσεις  ήταν οάσεις για τους κατοίκους, τουλάχιστον των πόλεων. Για την ύπαιθρο δεν τίθετο φυσικά τέτοιο θέμα. Ακόμα όμως και για τους κατοίκους των πόλεων , θα ήταν πολύ δύσκολο να τις παρακολουθήσουν, απλούστατα γιατί δεν μπορούσαν να πληρώσουν το απαιτούμενο εισιτήριο.

Επιπλέον μια παράσταση ήταν, εκτός από  την ψυχαγωγία που πρόσφερε στους θεατές και πηγή μάθησης, γιατί  οι περισσότεροι ήταν αναλφάβητοι και δεν μπορούσε να μορφωθούν με άλλο τρόπο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε ότι οι πρόχειρες παραστάσεις από περιοδεύοντες θιάσους της εποχής, λειτουργούσαν όπως οι τραγωδίες και οι κωμωδίες στην αρχαία Ελλάδα. Για τέρψη και εκπαίδευση των πολιτών!

Το μικρό παράθυρο στον 19^ο αιώνα κλείνει. Ελπίζω να απολαύσατε και να βρήκατε διαφωτιστική αυτή την περιήγηση.

Καλή σας μέρα!