Η μάσκα

Είμαι μια μάσκα πολλαπλής χρήσης. Γεννήθηκα σε ένα εργοστάσιο. Μπήκα σε μια συσκευασία και έφθασα στο φαρμακείο. Ήμουν σε ένα συρτάρι και δεν έβλεπα το φως του ήλιου, ούτε άκουα τα νέα από το κόσμο.

Πριν λίγο καιρό μεγάλη φασαρία έγινε στο φαρμακείο. Με άρπαξαν από το συρτάρι και μόλις αντίκρισα το φως είδα δύο κυρίες να τσακώνονται ποια θα με πάρει. Ένοιωσα πολύ σπουδαία! Σαν τελείωσε ο καυγάς βρέθηκα στην τσάντα της μίας μαζί με ένα αντισηπτικό. Το αντισηπτικό ήξερε όλα τα νέα. Ήταν στο ράφι του φαρμακείου και άκουε όλα τα συμβάντα.

Μου είπε λοιπόν ότι τελευταία ήρθε στο κόσμο ένας βασιλιάς με κορόνα που είναι (υ)ιός κάποιου σπουδαίου βασιλιά. Ο βασιλιάς αυτός τρόμαξε τους ανθρώπους γιατί είναι αόρατος, μπαίνει μέσα τους από το στόμα, κτίζει το βασίλειό του στο σώμα τους, τους αρρωσταίνει και κάποτε τους πεθαίνει. Οι άνθρωποι τον φοβούνται και για αυτό με αγοράζουν, για να τον εμποδίσω να μπει μέσα τους.

Τότε άρχισε η κοσμική ζωή για μένα. Η κυρία με φορούσε όταν πήγαινε στην υπεραγορά (δεν πήγαινε και πουθενά αλλού! Όπως μου είπε το αντισηπτικό υπάρχει απαγόρευση διακίνησης γιατί οι άνθρωποι φοβούνται τον βασιλιά). Εκεί είδα μάσκες που δεν φαντάζεσαι! Όλα τα μοντελάκια φιγούραραν στα πρόσωπα των ανθρώπων. Αυτοί έκαναν τα ψώνια τους τρομαγμένοι και όπου φύγει – φύγει. Ο βασιλιάς φαίνεται κατοικεί στις υπεραγορές.

Ένα βράδυ μου είπε το αντισηπτικό:

— Δεν είναι καλά τα πράγματα. Φαίνεται ότι ο βασιλιάς έχει αρχίσει να χάνει τη δύναμή του και οι άνθρωποι αρχίζουν να χαλαρώνουν. Δεν είδες που η κυρία σου ξεχνάει κάποτε να σε φορέσει;

Στενοχωρήθηκα κάπως. Είχα συνηθίσει την κοσμική ζωή. Μου άρεσε να βγαίνω, να βλέπω άλλες μάσκες, να έχω παραστάσεις τέλος πάντων. Το συζήτησα λίγο με τα γάντια που γνωριστήκαμε στην τσάντα της κυρίας. Αυτά ήταν μίας χρήσης και τα πετούσαν μετά που τα φόραγαν. Έτσι κι αλλιώς η ζωή τους ήταν σύντομη. Δεν τα ένοιαζε πόσο θα κρατούσε η πανδημία.

Η κυρία μου όλο και περισσότερο βγαίνει τελευταία, όμως όλο και λιγότερο θυμάται να με φορέσει. Φοβάμαι ότι έχει τελειώσει η κοσμική ζωή μου. Όμως το αντισηπτικό – που καθόταν στο τραπέζι της τηλεόρασης το βράδυ – μου είπε ότι ο βασιλιάς μπορεί να ξαναέρθει το φθινόπωρο. Οι άνθρωποι έχουν χαλαρώσει και δεν προσέχουν πια.

Αυτό έχει αναπτερώσει τις ελπίδες μου! Δηλώνω βαθύτατα βασιλόφρων και ελπίζω να ζήσω ξανά τη βασιλεία του (υ)ιού! Ζήτω ο βασιλιάς με την κορόνα!

Μάιος 2020