Η μάσκα 4 (Η μάσκα και το κοκκινάδι)

Καλημέρα φίλοι μου! Προχθές η κυρία μου με έβαλε στην τσάντα της μετά από πολύ καιρό. Χαρά που έκανα! Επιτέλους, είπα, έξοδος, βόλτα. Μα ποτέ δε φαντάστηκα ποιο θα συναντούσα εκεί! Ένα ορκισμένο εχθρό μου: το κοκκινάδι. Μόλις με είδε μου επιτέθηκε.

—Τι γυρεύεις εσύ εδώ! Μου φώναξε.

Εγώ ξαφνιάστηκα.

—Πώς τολμάς να μου μιλάς έτσι! του είπα

—Εσύ, απάντησε, εσύ είναι που ήρθες και με εκτόπισες! Εμένα, το κοκκινάδι, που από τα αρχαία χρόνια κοσμούσα τα χείλη των γυναικών και τους έδινα λάμψη! Όλες οι γυναίκες με χρησιμοποιούσαν στο παιχνίδι της ομορφιάς και του έρωτα. Ποτέ δεν έλειψα από το προσκήνιο. Και ήρθες εσύ και κάλυψες τα χείλη των γυναικών, τους έκλεψες το χαμόγελο, εξαφάνισες την ομορφιά τους!

— Εμένα ο ρόλος μου είναι σημαντικός, του απάντησα. Προστατεύω τους ανθρώπους από τον βασιλιά. Δεν τον αφήνω να μπει μέσα τους από το στόμα και τη μύτη για να αρρωστήσουν και ακόμα χειρότερα να πεθάνουν! Δεν έχεις κανένα δικαίωμα να θυμώνεις μαζί μου. Με αδικείς! Για να μην αναφέρω ότι κάποτε που βάφει τα χείλη της η κυρία μου και μετά φορεί εμένα, με λερώνεις με το χρώμα σου! Αηδία!

Λίγο έλειψε να πιαστούμε στα χέρια. Ευτύχημα που δεν έχουμε χέρια! Θα το σκότωνα, το θρασύτατο! Πρώτη φορά στα χρονικά μου απέκτησα τόσο σημαντική θέση και να μου μιλήσει έτσι! Τόσα χρόνια αυτό πρωταγωνιστεί. Σιγά το πράγμα, αν χάσει και αυτό για λίγο καιρό τα πρωτεία! Λυπάμαι πολύ! Τώρα είναι η σειρά μου να λάμψω!

Μεταξύ μας, δεν είναι μόνο το κοκκινάδι που παραπονιέται. Άκουσα και την κυρία μου να παραπονιέται, ότι τάχα μου δεν μπορεί να μακιγιαριστεί, ότι έχει κρυφτεί το πρόσωπό της και δεν κάνει την εντύπωση που έκανε παλιά και άλλα παρόμοια. Εγώ κλείνω τα αφτιά μου σε όλα αυτά! Δε με νοιάζει! Τώρα διανύουμε τη δική μου εποχή. Βασιλεύει ο βασιλιάς με την κορόνα και εγώ είμαι η πιο σημαντική του ακόλουθος. Είτε το θέλουν, είτε όχι, εγώ θα πρωταγωνιστώ!