Γιώργος Σεφέρης

Ο Γιώργος Σεφέρης είναι ο πρώτος Έλληνας ποιητής που βραβεύθηκε με το Νόμπελ λογοτεχνίας, το 1963.

Γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1900 στη Σμύρνη και πέθανε στις 20 Σεπτεμβρίου 1971 στην Αθήνα. Ο πατέρας του ήταν δικηγόρος. Η οικογένεια έφυγε από τη Σμύρνη το 1914. Ο Γιώργος Σεφέρης τελείωσε το σχολείο στην Αθήνα και στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι αλλά και στο Λονδίνο. Το 1926 εισήλθε στο διπλωματικό σώμα και εργάστηκε ως διπλωμάτης από διάφορες θέσεις και σε πολλές χώρες.

Έγγραψε πολλές ποιητικές συλλογές (Στροφή, Στέρνα, Μυθιστόρημα, τετράδιο Γυμνασμάτων, Ημερολόγιο καταστρώματος Α, Ημερολόγιο καταστρώματος Β, Κίχλη, Ημερολόγιο καταστρώματος Γ – με αρχικό τίτλο Κύπρος ού μ’ εθέσπισεν -, Τρία Κρυφά ποιήματα).

Ο Γιώργος Σεφέρης συνδέθηκε ιδιαίτερα με την Κύπρο. Αρχικά ως πρέσβης της Ελλάδας στο Λονδίνο, από το 1957 μέχρι το 1962 και αργότερα ως ποιητής. Επισκέφθηκε την Κύπρο τρεις φορές, το 1953, το 1954 και το 1955. Το 1953, ο φίλος του και ζωγράφος Αδαμάντιος Διαμαντής τον συνόδεψε σε όλο το νησί. Ο ποιητής εντυπωσιάστηκε από το νησί και τους ανθρώπους του και έγραψε την ποιητική συλλογή του, Ημερολόγιο καταστρώματος Γ – με αρχικό τίτλο: Κύπρος ού μ’ εθέσπισεν…

Ταυτίζει τον εαυτό του με τον Τεύκρο τον Τελαμώνιο, ο οποίος στην Κύπρο βρήκε τη δεύτερη πατρίδα του, έτσι και ο ίδιος, ο οποίος έχασε την πρώτη πατρίδα του τη Σμύρνη, βρίσκει στο νησί την δεύτερή του πατρίδα. Είναι πολλά που μπορούν να γραφούν για τον μεγάλο αυτό ποιητή, αλλά σας παροτρύνω αν θέλετε να μελετήσετε περισσότερο να ανατρέξετε στις πιο κάτω δημοσιεύσεις από τις οποίες άντλησα πληροφορίες, καθώς και σε άλλες.

Κλείνω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο: Αδαμάντιος Διαμαντής και Γιώργος Σεφέρης, ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ. Στο απόσπασμα αυτό ο Γιώργος Σεφέρης περιγράφει το γεγονός που τον ενέπνευσε να γράψει το ποίημα «Λεπτομέρειες στην Κύπρο», το οποίο είναι αφιερωμένο στον Διαμαντή. Ακολουθεί το σχετικό απόσπασμα από το ποίημα:

…Ήταν ένα περιβόλι που έμοιαζε ακατοίκητο, στη μέση του βρίσκουνταν ένα παλαιικό μαγκανοπήγαδο, από αυτά που ονομάζουν στην Κύπρο «αλακάτιν». Όλο από ξύλο, τίποτε σιδερένιο απάνω του, ούτε ένα καρφί, και οι κουβάδες του πήλινοι. Ο Διαμαντής δοκίμασε να το γυρίσει, το ξύλο έτριξε. Το άφησε, και το χάιδεψε με στοργή` θα έλεγε κανείς πως ήταν δικός του άνθρωπος. Τότε ένιωσα από τι τρέφεται η ζωγραφική του και πώς ενώνεται η ζωή του με την τέχνη του.

Αθήνα, Φεβρ. ‘64

Λεπτομέρειες από την Κύπρο

………………………………………………………
Ήταν ωραία ολ’ αυτά, μια περιδιάβαση.
Όμως το ξύλινο μαγκανοπήγαδο, τον λεν ‘λακάτιν,
κοιμισμένο στον ίσκιο της καρυδιάς
μισό στο χώμα και μισό μέσα στο νερό,
γιατί δοκίμασες να το ξυπνήσεις;
Είδες πώς βόγκηξε. Και εκείνη την κραυγή
βγαλμένη απ’ τα παλιά νεύρα του ξύλου
γιατί την είπες φωνή πατρίδας;

Πληροφορίες:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%A3%CE%B5%CF%86%CE%AD%CF%81%CE%B7%CF%82
https://www.sansimera.gr/quotes/authors/286
http://www.polignosi.com/cgibin/hweb?-A=9631&-V=limmata