Αφυπηρέτηση: Μια καινούργια αρχή!

Βγαίνοντας από τη μάχιμη θητεία στο χώρο της εργασίας πολλοί από εμάς βρισκόμαστε – όπως νομίζουμε στην αρχή – σε ένα κενό χώρο αδράνειας. Είναι όμως έτσι; Σίγουρα δεν είναι. Είναι απλά ένας χώρος με καινούργιες προοπτικές και αμέτρητες ευκαιρίες.

Αρχικά θα πρέπει να δούμε πού βρισκόμαστε από πλευράς σωματικής και ψυχικής υγείας. Όπου χρειάζεται να φροντίσουμε τους εαυτούς μας σε αυτούς τους τομείς, θα πρέπει να το πράξουμε. Όμως κανένας γιατρός δεν μπορεί να μας δώσει την ψυχική δύναμή και επιθυμία που χρειαζόμαστε για να αξιοποιήσουμε τον πολύτιμο χρόνο που μας απομένει. Ίσως τώρα πια να έχουμε αντιληφθεί ότι κάπου στον ορίζοντα πρέπει να υπάρχει ένα τέλος. Για αυτό η ζωή μας από εδώ και πέρα θα πρέπει να είναι ουσιαστική και ποιοτική.

Οι επιλογές μας από τώρα και στο εξής θα πρέπει να στοχεύουν στην διασφάλιση ενέργειας και ευφορίας. Τέρμα στη συναναστροφή με τοξικούς ανθρώπους, τέρμα στη παρακολούθηση εκπομπών των μέσων επικοινωνίας που μας δημιουργούν αρνητικά συναισθήματα και καταθλιπτικούς προβληματισμούς. Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος και πρέπει να τον διαχειριζόμαστε σαν ένα θησαυρό.

Έπειτα είναι και οι επισκέψεις στα δωμάτια του νου μας. Εύκολα μπορούμε να εγκλωβιστούμε σε ένα χώρο που μας φέρνει σε επαφή με καταστάσεις του παρελθόντος που μας δημιουργούν πόνο και αυτολύπηση. Αυτά πέρασαν. Εκείνο που έχει σημασία τώρα είναι το πολύτιμο παρόν και πως να το αξιοποιήσουμε.

Είναι όμως και μια τάση του νου να ξεφεύγει και να βυθίζεται σε ένα κενό που μοιάζει με ύπνο και είναι σάμπως και η γη σε τραβά στην αγκαλιά της. Εδώ θα πρέπει να υπάρξει μεγάλη αντίσταση. Αυτό είναι γηρατειά. Ουδέποτε, μα ουδέποτε δεν θα πρέπει να αφηνόμαστε σε αυτή την κατάσταση. Θα πρέπει να αντιδρούμε άμεσα και να επιστρέφουμε στην  εγρήγορση  του σώματος και του πνεύματός μας.

Πώς αντιδρούμε; Υπάρχουν πολλοί τρόποι και ο καθένας θα πρέπει να επιλέξει αυτό που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του και στις δυνατότητές του.

Υπάρχει ο δρόμος της ψυχαγωγίας. Τώρα είναι η ευκαιρία να ταξιδέψουμε, να δούμε τόπους που δεν μπορέσαμε να δούμε γιατί δεν είχαμε τον χρόνο. Τώρα μπορούμε συμμετέχουμε σε πολιτιστικές δραστηριότητες που πάντοτε μας άρεσαν αλλά δεν προλαβαίναμε.

Υπάρχει ο δρόμος της φιλανθρωπίας. Πολλοί από εμάς επιλέγουν να γίνουν μέλη ομάδων που προσφέρουν στην κοινωνία και στους πάσχοντες. Η χαρά του να προσφέρεις είναι πάντοτε μεγάλη, γεμίζει τη ψυχή με ευφορία και βοηθά την κοινότητα να πηγαίνει μπροστά. Η συμμετοχή δε σε οργανωμένες ομάδες δίνει δύναμη και σκοπό στο άτομο.

Υπάρχει ο δρόμος της σωματικής άσκησης. Είτε αυτή είναι συμμετοχή σε ένα γυμναστήριο, είτε περίπατοι στη φύση, είτε ενασχόληση με χειρωνακτικές εργασίες, όπως κηπουρική ή άλλες οικιακές δραστηριότητες. Όποιες και αν είναι οι επιλογές μας η σωματική άσκηση είναι απαραίτητη γιατί διατηρεί το σώμα υγειές και συγχρόνως ξυπνά το πνεύμα από την κατάσταση της ύπνωσης.

Υπάρχει ο δρόμος της εργασίας. Πολλοί από εμάς, που είχαν την τύχη να ασκήσουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους ένα επάγγελμα που τους γέμιζε, αποφασίζουν να το συνεχίσουν και αργότερα. Αυτός είναι ένας ασφαλής τρόπος να μείνει κάποιος σε εγρήγορση και ενεργός, όμως αναπόφευκτα εγείρεται το ερώτημα: Δεν αξίζει τον κόπο να δοκιμάσουμε και κάτι άλλο; Είναι ίσως, η τελευταία μας ευκαιρία.

Υπάρχει ο δρόμος της επιμόρφωσης. Πολλοί από εμάς δεν είχαν την δυνατότητα να  παρακολουθήσουν κατά τη διάρκεια της νιότης τους τις  σπουδές που θα ήθελαν και αυτό τους άφησε ένα ανικανοποίητο κενό. Έχουν τώρα τον χρόνο και τα μέσα να το κάνουν. Ζούμε στη ψηφιακή εποχή και ο καθένας μπορεί από το σπίτι του να συμμετέχει σε διαλέξεις και επιμορφωτικά προγράμματα σε οποιοδήποτε θέμα τον ενδιαφέρει. Και αυτό δεν προϋποθέτει ψηλό οικονομικό κόστος, ώστε να είναι αποτρεπτικό.

Και καταλήγω σε εκείνο που για μένα είναι το πιο σημαντικό, αυτό που γεμίζει περισσότερο τη ψυχή μας και κατά την γνώμη μου ανταποκρίνεται καλυτέρα στις δυνατότητες της ανθρώπινής μας υπόστασης: Τον δρόμο της δημιουργικότητας.

Η δημιουργικότητα είναι η ειδοποιός διαφορά του ανθρώπου από τα ζώα. Είναι η δύναμη που γυρίζει τους τροχούς του πολιτισμού και ταξιδεύει τους ανθρώπους στο διάστημα. Τώρα είναι η ώρα να την ανακαλύψουμε και να την ασκήσουμε. Τώρα είναι η ώρα να βγάλουμε από το συρτάρι τα παιδικά και νεανικά μας όνειρα που στοίβαξαν σκόνη, γιατί η ζωή μας ανάγκαζε να βιοποριστούμε. Τώρα μπορούμε.

Οι δυνατότητες απεριόριστες. Κάποτε ένας γέροντας σοφός είπε: αν μπορείς στη ζωή σου να γράψεις ένα βιβλίο, κάνε το. Αν μπορείς να ζωγραφίσεις ένα πίνακα, κάνε το. Αν μπορείς να κατασκευάσεις ένα έπιπλο, κάνε το. Αν δεν μπορείς να κάνεις τίποτε από αυτά, φύτεψε ένα δένδρο. Φεύγοντας έτσι, από αυτή τη ζωή θα αφήσεις το αποτύπωμά σου και την απόδειξη ότι πέρασες από εδώ.

Αυτό που διαβάζετε τώρα, αυτό το μπλογκ είναι η δική μου προσπάθεια να αφήσω ένα αποτύπωμα σε αυτό το κόσμο που βρέθηκα. Είναι η δική μου προσπάθεια να προσφέρω πίσω στη ζωή την δυνατότητα που μου έδωσε να υπάρξω.

Κάποτε, όταν ήμουν και εγώ παιδάκι και δεν ήξερα ότι τα όνειρα δεν είναι εύκολο να πραγματοποιηθούν, βυθιζόμουν με απόλαυση στο μαγικό κόσμο του μυαλού μου και έβγαζα στην επιφάνεια ιστορίες και παραμύθια που τα μοιραζόμουν με όλους γύρω μου. Αυτός ο απεριόριστος κόσμος της φαντασίας ξεκίνησε από τα τέσσερά μου χρόνια και σώπασε όταν η ζωή απαίτησε να ασκήσω ένα βιοποριστικό επάγγελμα για να επιβιώσω. Δεν ήξερα ότι είναι δυνατό να επανέλθει.

Και όμως! Όταν υπήρξε ο χρόνος, η άσβεστη επιθυμία της ψυχής ανέβηκε στην επιφάνεια και η σύνδεση με εκείνο το μαγικό κόσμο αποκαταστάθηκε σταδιακά, δίνοντας μου τη πολύτιμη χαρά της δημιουργίας.

Σας προτρέπω λοιπόν να ψάξετε στις σκονισμένες γωνίες του μυαλού σας για τα παιδικά σας όνειρα και να τους δώσετε μια ευκαιρία να πραγματωθούν. Θα σας γεμίσουν με χαρά και αν ο καθρέφτης δείχνει ρυτίδες στο πρόσωπο, τα μάτια θα λάμπουν γιατί θα αντανακλούν την ομορφιά της αιώνιας νιότης.