Άνοιξη

Οι αρχαίοι το έλεγαν έαρ, σήμερα το λέμε άνοιξη.

Σαν σκάζει η γη και ο σπόρος που κοιμάται στην αγκαλιά της πετάγεται για να αντικρίσει το φως του ήλιου, ανοίγει η φύση, ανοίγει ο κόσμος μας.

Ένας αέναος κύκλος που διαιωνίζει την ομορφιά της φύσης και την αναγέννηση της ψυχής μας.

Ένας κύκλος που με θαυμαστή απλότητα εξηγεί το μυστήριο της γέννησης και του θανάτου, μέσα από την εκθαμβωτική ομορφιά της νιότης, την πληρότητα και τη μεστή γεύση της ωρίμανσης και τη γεμάτη νόημα αποσύνθεση, όταν ο κύκλος της ζωής ολοκληρωθεί, για να έλθει και πάλι η αναγέννηση.

Τα ζουζούνια πετούν σε συστάδες, οι πεταλούδες χορεύουν ναζιάρικα, πετώντας από το ένα λουλούδι στο άλλο, αγγίζοντας ανεπαίσθητα τα πέταλα, παιχνιδίζοντας ερωτικά μέσα σε μυρωδιές και χρώματα.

Είναι άνοιξη και τα χελιδόνια σπαθίζουν τον ουρανό με το πέταγμά τους, τιτιβίζοντας ψάχνουν τροφή για τα μικρά τους, μέσα σε ένα χαρούμενο ξεκίνημα, μιας εποχής που έφθασε και μας εποχής που θα φύγει…

Και στις δικές μας καρδιές, τι κάνει η άνοιξη; Μια τις ανοίγει με την εκθαμβωτική ομορφιά της και μια τις τρομάζει με τις χαμένες προσδοκίες των δικών μας ονείρων, που φαίνεται να πέθαναν πριν προλάβουν ν’ ανθίσουν.

Σας καλώ όμως σήμερα να χαιρετίσετε την άνοιξη, να προφέρετε και ν’ ακροαστείτε τη γλυκύτητα του ήχου «έαρ» και να χαμογελάσετε στην αναγέννηση της ζωής που με κάθε λαμπρότητα έρχεται και φέτος στα σπίτια μας και στις καρδιές μας.

Καλή άνοιξη να έχουμε λοιπόν! Όλοι μας!